AIDS: Ενα παγκόσμιο σκάνδαλο
Τα φάρμακα και τα εμβόλια που ΔΕΝ γιατρεύουν
Τα φάρμακα και τα εμβόλια που ΔΕΝ γιατρεύουν
εφημ. "Παρασκευή
+ 13", 7 Δεκ. 2007
"...Επιστημονικοί κριτικοί, σαν εμένα, αποκαλούνται «αρνητές» για να μην περιμένει κανείς πια την αναζήτηση μιας αντικειμενικής αλήθειας. Και οι πληρωμένοι κράχτες των φαρμακευτικών εταιρειών θεωρούνται «ακτιβιστές» και «ερευνητές»".
Συνέντευξη με τον Dr. Andrew Maniotis, PhD, Επίκουρο (Assistant Research Professor) Καθηγητή, Διευθυντή Προγράμματος της Κυτταρικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας του Καρκίνου στα Τμήματα Παθολογίας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Illinois, στο Σικάγο.
Στον Λάμπρο Παπαντωνίου, ανταποκριτή της «Π+13»
Οκτώβριος 2007, Σικάγο, Ιλινόις
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Το κατεστημένο του AIDS
Το AIDS δεν είναι μόνο μια άγνωστη θανατηφόρος ασθένεια. Αποτελεί εδώ και 20 χρόνια το Eldorado ερευνητών και φαρμακευτικών εταιρειών. Εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται σε φάρμακα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, τα οποία μπορεί και να είναι η αιτία του θανάτου για χιλιάδες φορείς του AIDS.
Ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής Άντριου Μανιώτης μιλάει στην «Π+13» για το μεγαλύτερο σκάνδαλο του πλανήτη, για το άγνωστο AIDS, τον άγνωστο ακόμα ιό HIV, αλλά και τον χορό εκατομμυρίων δολαρίων για τα φάρμακα που μοιράζονται και τα οποία δεν γνωρίζουμε αν θεραπεύουν ή αν προκαλούν θανάτους.
Ο Άντριου Μανιώτης και το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις διαφωνούν με το λεγόμενο κατεστημένο του AIDS και με τον Robert Gallo που ισχυρίζεται ότι ο ιός HIV προκαλεί το AIDS. Διαφωνεί με την πολιτική των κυβερνήσεων των ΗΠΑ για το AIDS, με την πολιτική που εφάρμοσε ο Ρίγκαν και εφαρμόζει ο πλανητάρχης Μπους.
Σ’αυτή τη συνέντευξη θα διαβάσετε με όσο πιο απλό τρόπο μπορεί να υπάρξει για ένα τέτοιο θέμα:
- Γιατί δεν έχει εντοπισθεί ο ιός (HIV) που προκαλεί το AIDS.
- Γιατί τα φάρμακα που δίνονται δεν θεραπεύουν.
- Γιατί απέτυχε το τελευταίο εμβόλιο της MERCK και γιατί δεν έχει αποτέλεσμα το φάρμακο AZT.
- Πώς τα εμβόλια σκοτώνουν.
- Ποιο είναι το Κατεστημένο του AIDS που προσπαθεί να πείσει την ανθρωπότητα ότι μόνο αυτό κατέχει την παγκόσμια γνώση για τον ιό HIV.
- Την αποτυχία των ΤΕΣΤ αίματος.
- Ποιοι δίνουν φάρμακα σε φορείς χωρίς να ξέρουν το γιατί.
- Γιατί μπορούμε να τρώμε από το πιάτο φορέα χωρίς να κινδυνεύουμε.
- Ποιοι χρησιμοποιούν τον πληθυσμό της Αφρικής για πειραματόζωα.
- Για το έγκλημα στο ορφανοτροφείο της Νέας Υόρκης και τα ανθρώπινα «πειραματόζωα» στην καρδιά της υπερδύναμης.
- Γιατί το AIDS δεν είναι η ασθένεια των ομοφυλόφιλων ή των μαύρων.
- Γιατί αμφισβητούν ακόμα και τη μετάδοση του AIDS μέσω της σεξουαλικής επαφής.
- Για τους «ακτιβιστές» και τους «γιατρούς» που λειτουργούν σαν τη ΣΤΑΖΙ υπέρ ενός κατεστημένου που θέλει μόνο χρήματα.
- Για όλα όσα δεν γνωρίζουν οι επιστήμονες για το AIDS, αλλά επιμένουν να μιλούν για επιτυχίες πουλώντας νέα φάρμακα.
- Γιατί τις υποψίες γύρω από την υπόθεση των παιδιών της Λιβύης που μολύνθηκαν μυστηριωδώς από AIDS.
Τα όσα λέει ο Άντριου Μανιώτης στον ανταποκριτή μας Λάμπρο Παπαντωνίου είναι αποτέλεσμα
εργασίας πολλών ετών και πολλών ανθρώπων. Ο αντίλογος στο κατεστημένο του AIDS δεν
προέρχεται πλέον μόνο από έναν επιστήμονα και δεν είναι σημερινός. Η συζήτηση έχει
τεράστια σημασία για όλους μας, γιατί αγγίζει την τακτική και την πολιτική των φαρμακευτικών
εταιρειών για πολλά φάρμακα, πολλά εμβόλια, πολλά διαγνωστικά ΤΕΣΤ.Η συζήτηση αυτή
πρέπει να ανοίξει και στη χώρα μας.
Δημ.: Αγαπητέ κύριε Μανιώτη, καταρχάς σας ευχαριστώ που βρήκατε τον χρόνο να δώσετε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη για το ελληνικό κοινό πάνω στο κρίσιμο θέμα της εξίσωσης του HIV με το AIDS. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τη δική σας πορεία πρώτα; Ποιος είστε, τι κάνετε, πώς βρεθήκατε να εργάζεστε πάνω στο θέμα του AIDS;
Καθηγητής Dr. Andrew Maniotis: Ευχαριστώ κι εγώ, Λάμπρο, που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το σημαντικό θέμα. Θα ήθελα καταρχάς να αφιερώσω αυτή τη συνέντευξη σε όλους εκείνους που πέθαναν από το σύνδρομο ονόματι AIDS από το ξεκίνημα της εποχής του AIDS στη δεκαετία του ’80, αλλά και σε όσους πεθαίνουν ακόμα από ανοσοκατασταλτικές ασθένειες.
Δημ.: Αγαπητέ κύριε Μανιώτη, καταρχάς σας ευχαριστώ που βρήκατε τον χρόνο να δώσετε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη για το ελληνικό κοινό πάνω στο κρίσιμο θέμα της εξίσωσης του HIV με το AIDS. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τη δική σας πορεία πρώτα; Ποιος είστε, τι κάνετε, πώς βρεθήκατε να εργάζεστε πάνω στο θέμα του AIDS;
Καθηγητής Dr. Andrew Maniotis: Ευχαριστώ κι εγώ, Λάμπρο, που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το σημαντικό θέμα. Θα ήθελα καταρχάς να αφιερώσω αυτή τη συνέντευξη σε όλους εκείνους που πέθαναν από το σύνδρομο ονόματι AIDS από το ξεκίνημα της εποχής του AIDS στη δεκαετία του ’80, αλλά και σε όσους πεθαίνουν ακόμα από ανοσοκατασταλτικές ασθένειες.
(Ο Dr. Μανιώτης εξιστορεί την ανάμειξη του και το ενδιαφέρον του για το AIDS όπως
αυτη προέκυψε μέσα από τα διάφορα επιστημονικά πεδία στα οποία βρέθηκε και μέσα από
τα προβλήματα και τις παρανοήσεις που συνάντησε σε αυτά).
Πήρα το πρώτο πτυχίο μου στην φυσική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Washington του St.Louis, και στη συνέχεια ευτύχησα να κάνω την άσκησή μου ως τεχνικός εργαστηρίου σε διάφορα διάσημα εργαστήρια νευροβιολογίας της ιατρικής σχολής. Εκείνο τον καιρό, γύρω στο 1981, μας έδιναν τρομερές προειδοποιήσεις επειδή πιάναμε στα χέρια μας αίμα πολλών ανθρώπων. Ακούγαμε κατ΄ επανάληψιν προειδοποιήσεις γιατί μπορεί να κυκλοφορούσε ένα νέο είδος μολυσματικών παραγόντων που ήταν θανατηφόροι, ονομάζονταν prions και περιγράφονταν ως αργοί ιοί χωρίς νουκλεικό οξύ (1), που δεν ακολουθούσαν τους νόμους άλλων παθογόνων και που δε μπορούσαμε να τους σκοτώσουμε με θερμότητα ή με αποστειρωτικά χημικά.. Ένα από τα αφεντικά μου εκεί, που τύγχανε διάσημος νευροβιολόγος ονόματι Richard Bunge, προσκάλεσε τον εμπνευστή αυτής της θεωρίας, που ήταν ο Νομπελίστας D. Carlton Gadjusek, να δώσει μια διάλεξη για τη δουλειά του. Σα νεαρός επιστήμονας που έψαχνε ένα επιστημονικό πεδίο για να κατακτήσει και ένα πρότυπο για να συναγωνιστεί, βρήκα στον Gadjusek (2) το πρότυπο αυτό και αντιλήφθηκα ότι η συνθετική του συνεισφορά στην επιστήμη που συνδύαζε την ανθρωπολογία με την ιατρική ήταν ένα πεδίο το οποίο θα ήθελα μια μέρα να επιδιώξω. Έτσι λοιπόν συνάντησα τον Gadsusek στο εργαστήριο του.
Στο ίδιο εργαστήριο συνάντησα ακόμα τον Victor Hamburger, διάσημο νευροβιολόγο που κατέλαβε μια έδρα εκεί στο τέλος της καριέρας του. Συνήθιζε να μπαίνει κάθε τόσο στο εργαστήριο με τις καλλιέργειες και θα με έβρισκε να αναπτύσσω νευρώνες και κύτταρα Schwann οπότε μου έλεγε: «Andy, να ξέρεις, δεν υπάρχει καμιά αιτιότητα στη βιολογία» (3). O Hamburger ήταν ο ξακουστός εμβρυολόγος που βοήθησε τη Rita Levi-
Ιοί του καρκίνου: η έμπρακτη διάψευση μιας επιστημονικής θριαμβολογίας
Μετά από αρκετά χρόνια στα εργαστήρια, αποφάσισα να πάω στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας για μια διδακτορική διατριβή στη κυτταρική βιολογία. Εκεί συνάντησα τον Peter Duesberg που έδινε μια σειρά διαλέξεων στο τμήμα μου εκθέτοντας τον προβληματισμό του κατά πόσον ένας ρετροϊός μπορεί να προκαλέσει καρκίνο ή AIDS. Τον είχε καταπλήξει το γεγονός ότι όλα όσα μελετούσε επί 20 χρόνια πάνω στους ρετροϊούς και τον καρκίνο, συμπεράσματα για τα οποία είχε βραβευτεί και είχε κερδίσει διάφορες υποτροφίες και διεθνή αναγνώριση, παραγνωρίζονταν εντελώς τώρα από όσους πρότειναν τη θεωρία ότι ο HIV προκαλεί AIDS.
Όταν το 1984 ανακοινώθηκε από τη Margaret Heckler [υπουργό Υγείας των ΗΠΑ] ότι ο ‘HIV’ ήταν παραλλαγή ενός γνωστού ιού του καρκίνου και ότι ο ‘HIV’ προκαλεί ‘AIDS’, ο Peter Duesberg ύψωσε το ανάστημά του και είπε ότι η εκτεταμένη γνώση που είχαμε αποκτήσει στη σπουδή των ρετροϊών δε μπορούσε με κανένα τρόπο να εξηγήσει το σύνδρομο που είχε αρχίσει να εμφανίζεται στο Λος Αντζελες, το Σαν Φραντσίσκο και τη Νέα Υόρκη.
Εγώ πάλι άρχισα να εμβαθύνω στο ζήτημα την ίδια περίοδο γιατί, φυσικά, μελετούσα τον καρκίνο. Και γιατί θεώρησα ότι ο Duesberg επιχειρηματολούσε έγκυρα εναντίον της υπόθεσης πως ο HIV προκαλεί AIDS λόγω της εμβρίθειάς του επιστήμονα και της σφαιρικής απόδοσης του θέματος σε ένα άρθρο του στο ΄Cancer Research’ το 1987 με τίτλο <<Ιοί ως καρκινιγόνα και παθογόνα Προσδοκίες και πραγματικότητα» (Viroses as Carcinogens and Pathogens: Expectations and Reality). Ηταν σ’ αυτό το άρθρο που ο Duesberg απομυθοποίησε την υπόθεση ότι μπορεί να υπάρχουν «αργοί ιοί» που να προκαλούν καρκίνο χρόνια μετά τη μόλυνση αλλά, την ίδια στιγμή, μου φάνηκε πως γινόταν σαφές ότι το κατεστημένο του ιογενούς καρκίνου (5) και, ίσως, η ίδια η θεωρία των prions ήταν εξίσου λανθασμένα όσον αφορά τον τρόπο που ένας ιός , ή άλλος παράγοντας που έμοιαζε με ιό, μπορούσε να προκαλέσει αρρώστια χωρίς να έχει εμφανίσει κανένα σύμπτωμα επί χρόνια. Επειτα, σε ένα εργαστήριο που βρέθηκα να δουλεύω μετά το διδακτορικό μου, κατάλαβα ότι οι προειδοποιήσεις του καθηγητή Hamburgerγια την αιτιότητα στη βιολογία γενικά , αλλά και σε σχέση με τους ιούς και την «πολλαπλότητα της μόλυνσης» από αυτούς στην προκειμένη περίπτωση, είχαν αξία και άξιζε να διερευνηθούν περισσότερο. Διαπίστωσα , εκτός των άλλων, ότι ο Duesberg ήταν ακλόνητος στην επιχειρηματολογία του ότι ο HTLV-
HIV και καρκίνος: ένα επιστημονικό γεφύρι της Άρτας
Αφού μελέτησα διεξοδικά για έξι – επτά χρόνια και τελικά αποδέχθηκα τα επιχειρήματα του Duesberg πάνω στους ρετροϊούς του καρκίνου και τον ‘HIV’, κατέφθασα στο Harvard για να συνεχίσω την έρευνά μου με τον Donald Ingber, τον Judah Folkman και άλλους ειδικούς στην στη φυσιολογική αγγειογένεση αλλά και την αγγειογένεση των όγκων. Τον καιρό εκείνο, η αγγειογέμεση των όγκων και η βιολογία των ενδοθηλιακών κυττάρων θεωρούνταν πως βρίσκονταν στη ρίζα της ανάπτυξης όλων των όγκων, και κατά συνέπεια, σχετιζόταν άμεσα με μια από τις πρώτες λεγόμενες ασθένειες του AIDS, του σαρκώματος Καπόζι. Πληροφορήθηκα τότε ότι ο Dr. Robert Gallo, συνεταίρος στην ανακάλυψη της μοριακής υπογραφής του ‘HIV’, είχε έρθει σε επαφή με τον επιβλέποντα καθηγητή μου Judah Folkman και του είχε ζητήσει να τον βοηθήσει να ερμηνεύσει πώς ο ‘HIV΄ μπορούσε να προκαλεί το σάρκωμα Καπόζι. Και λίγο αργότερα ήταν ξεκάθαρο ότι ο ‘HIV’ δε μπορούσε με κανέναν τρόπο να προκαλέσει τον ένα από τους πρώτους δύο τύπους των AIDS ασθενειών, δηλαδή το σάρκωμα Καπόζι ή «καρκίνο των γκέι» όπως ονομαζόταν τον καιρό εκείνο, ούτε άλλους καρκίνους.
Το κτήριο στο Harvard, όπου έκανα τη δουλειά μου, λεγόταν «Μέγαρο John Enders» καθώς εκεί έκανε τις ανακαλύψεις του ο διάσημος John Enders, που έπαιξεαποφασιστικό ρόλο στη καλλιέργεια του ιού που σχετίζεται με την πολιομυελίτιδα σε καλλιέργειες ανθρωπίνων κυττάρων. Στην εποχή της πολιομυελίτιδας, οι Bernice Eddy, Maurice Hillerman από τη Merck (6) και άλλοι από το Fox Chase Cancer Institute της Φιλαδέλφειας είχαν ανακαλύψει ότι ένας δυνάμει ιός του καρκίνου είχε μολύνει το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας που είχε κατασκευαστεί σε καλλιέργειες κυττάρων πρωτευόντων και είχε πάρει το όνομα SV-
Και συνειδητοποίησα ότι παρά το γεγονός ότι είχε αποδειχθεί από τον Bernice Eddy, τον Maurice Hillerman και άλλους ότι ο μολυσματικός ιός SV-
Επιστημονικά ελεγμένες μελέτες, που διεξήχθησαν για πάνω από 35 χρόνια, δε μπόρεσαν να δείξουν ότι το SV-
Μάλιστα, η μελέτη των 35 χρόνων, που περιλαμβάνει πλέον παρακολούθηση μεσηλίκων εμβολιασμένων στο παρελθόν με το SV-
Οι επιστήμονες που διαφώνησαν με την αποψίλωση της επιστήμης
Επειτα, έπεσα πάνω σε μια σειρά μελετών από ομάδα επιστημόνων της Αυστραλίας, που δούλευαν στο Royal Perth Hospital και είχαν σχηματίσει την ομάδα Perth Group. Συγκεκριμένα, ήταν οι μελέτες της Ελένης Παπαδοπούλου-
Επιπροσθέτως, άρχισα να διαβάζω άρθρα και να ακούω τις απόψεις άλλων αξιοσέβαστων επιστημόνων από όλο τον κόσμο όσον αφορά την εξίσωση “HIV/ AIDS”. O Dr. Heinz Sanger, Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας και Ιολογίας στο Ινστιτούτο Βιοχημείας Max –Planck του Μονάχου, που είπε «Δεν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για την ύπαρξη του HIV». Ο Kary Mullis, ο Νομπελίστας που ανακάλυψε την PCR [μέθοδο εξακρίβωσης του DNA], τη βλέπει ακόμα να χρησιμοποιείται για την εξέταση του ιικού φορτίου παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις και κριτικές του. Ο Walter Gilbert, άλλος ένας Νομπελίστας, που ανακάλυψε τη μέθοδο του DNA ίχνους (DNA footprinting) ο Dr. Alfred Hassig, πρώην Καθηγητής ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και πρώην διευθυντής της Ελβετικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας Αίματος, ο οποίος θεωρούσε ότι το AIDS είναι ένα σύνδρομο που προκύπτει από συναισθηματικά έντονο άγχος που σωματοποιείται και όχι από ιό, ο Dr. Joseph Sonnabend, ένας από τους πρώτους γιατρούς της Νέας Υόρκης που ανέλαβαν ασθενείς του AIDS και ιδρυτής του American Foundation for AIDS Research ώσπου παραιτήθηκε εξαιτίας των επιφυλάξεων του όσον αφορά την ψευδή «έκρηξη του ετεροφυλοφιλικού AIDS» και και της λογικής που του υποδείκνυε να χορηγεί στους ασθενείς του AZT (7). Νομίζω ότι είχε πει, κατά λέξη, «Η εμπορευματοποίηση του ‘HIV’, με δελτία Τύπου και ανακοινώσεις που λένε ότι είναι ένας ιός/δολοφόνος που προκαλεί AIDS από μόνος του χωρίς να έχει ανάγκη τη συνδρομή άλλων παραγόντων, έχει τόσο πολύ διαστρεβλώσει την έρευνα και τη θεραπεία ώστε μπορεί να έχει προκαλέσει χιλιάδες άδικους θανάτους». O Dr. Donald Abrams, που ήταν Καθηγητής Ιατρικής στο Γενικό Νοσοκομείο του Σαν Φραντσίσκο, είπε ότι είχε μεγάλο αριθμό οροθετικών ασθενών που επέλεξαν να μη πάρουν την αντιρετροϊκή αγωγή γιατί είχαν δει ότι όλοι οι φίλοι τους που την είχαν πάρει, είχαν πεθάνει. Και ήταν πολλοί ακόμα καταξιωμένοι επιστήμονες και γιατροί που διάβαζα ή άκουγα ότι εξέφραζαν τις αμφιβολίες τους για το ότι ο ‘HIV’ ήταν η αιτία του ‘AIDS’, ότι τα αντιρετροϊκά φάρμακα μπορούσαν να καθυστερήσουν την πρόοδο της ανοσοποιητικής κατάρρευσης ή ότι οι ιοί μπορούν να προκαλέσουν καρκίνους στον άνθρωπο. Αντιθέτως, ήταν πολλοί αυτοί που έλεγαν ότι ο ‘HIV’ δεν μπορεί να είναι η μόνη αιτία του ‘AIDS’, ή έστω μια από τις αιτίες του ‘AIDS’, και ότι οι αντιρρήσεις και οι απόψεις του Duesberg ήταν σημαντικές. Το ζήτημα με έλκυε όλο και πιο πολύ".
(1) Το νουκλεικό οξύ αποτελεί το δομικό υλικό του γενετικού υλικού (DNA-
(2) Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι να επιβεβαιωθεί η θεωρία των prions, ο νυν νομπελίστας Gadjusek θεωρούνταν από πολλούς συναδέρφους του από επιστημονικός εξτρεμιστής εώς γραφικός.
(3) Αυτό που μάλλον ενοούσε ο Hamburger είναι σε αντίθεση με άλλες θετικές επιστήμες, η βιολογία και η ιατρική έχουν αποτύχει να διατυπώσουν βασικές ερμηνευτικές αρχές που είναι ικανές να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά των έμβιων συστημάταν στο πλήρες φάσμα της
(4) Τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν στη ελληνική φαρμακευτική αγορά ήπια παιδιατρικά σκευάσματα που αναπτύχθηκαν με τη βοήθεια της Montalcini για την αντιμετώση της ατοπίας, τα οποία δυστυχώς καθώς δε συνδέονταν με μεγάλα φαρμακευτικά συμφέροντα δεν κατάφεραν να σπάσουν το μονοπώλιο της επιθετικής προσέγγισης της κορτιζόνης και των ανοσοτροπικών
(5) Για πολλά χρόνια, ερευνητές προσπαθούσαν να αποδόσουν τον καρκίνο σε ιούς. Αυτή η προσπάθεια ήταν μη παραγωγική με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο Duesberg, πρωτοπόρος σε αυτό το πεδίο, είχε την επιστημονική ειλικρίνεια να αναθεωρήσει τις αρχικές του θέσεις και να αμφισβητήσει την ίδια του τη δουλειά. O Robert Gallo που υποτίθεται ότι απομόνωσε τον HIV, ήταν μεν όπως και ο Duesberg ερευνητής στο πεδίο ιών-
(6) Η Merck είναι από τις μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρίες
(7) AZT: αζιδοθυμιδίνη, ένα από τα πρώτα φάρμακα του AIDS που ανήκει στην κατηγορία των αναστολέων αντίστροφης μεταγραφάσης. Το AZT επιστρατεύτηκε στην αντιμετώπιση του AIDS μετά από χρόνια που παρέμενε παροπλισμένο καθώς έχει δοκιμαστεί ανεπιτυχώς στο πεδίο της αντιμετώπισης του καρκίνου. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο σε συνδυασμούς φαρμάκων. Τ ο AZT είναι ένα ακόμη δείγμα της συνάφειας των ερευνητικών πεδίων AIDs και καρκίνου και της λογικής που τα διέπει.
Καθηγητής Dr. Andrew Maniotis: Ευχαριστώ κι εγώ, Λάμπρο, που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το σημαντικό θέμα. Θα ήθελα κατ’ αρχάς να αφιερώσω αυτή τη συνέντευξη σε όλους εκείνους που πέθαναν από το σύνδρομο ονόματι AIDS από το ξεκίνημα της εποχής του AIDS στη δεκαετία του ’80, αλλά και σε όσους πεθαίνουν ακόμα από ανοσοκατασταλτικές ασθένειες
Δημ.: Κύριε καθηγητά, μια ευθεία ερώτηση που θεωρώ σημαντική: Είδατε ποτέ τον ιό HIV στο εργαστήριό σας ή σε κάποιο άλλο εργαστήριο αυτής της χώρας; Ναι ή όχι;
Dr. A. Maniotis: Η απάντηση είναι όχι. Δεν τον έχω δει.
HIV και κυτταρικά συγκρίμματα
Σε αυτό το κομμάτι ο Dr. Μανιώτης εξηγεί πως μέσα από τις συνήθεις οδούς της απομόνωσης μπορούν να προκύψουν σωματίδια που εύκολα παρερμηνεύονται ως ιοί, βλ. HIV, όταν δεν υπάρχει ευλαβική προσήλωση στη μέθοδο και την ανάλυση των αποτελεσμάτων της.
Δημ.: Προσπαθήσατε;
Dr. A. Maniotis: Αν προσπάθησα, λέτε; Προσπάθησα «να τον δω» δια της πλαγίας οδού που συνήθως χρησιμοποιείται για να τον ανιχνεύσουν. Μια «ρωμαϊκή απόπειρα» επιχειρήθηκε από τον Luc Montagnier στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όταν προσπάθησε να τον δει, και έλεγε μετά σε συνεντεύξεις του ότι αυτό που τότε αποκαλούσαν ‘HIV’ ήταν μυθώδους δυσκολίας να φωτογραφηθεί από την πρώτη στιγμή.
Το 1997, μια ομάδα επιστημόνων στην Ουάσιγκτον υπό την εποπτεία του Bess και άλλων, που προσπαθούσαν να παρασκευάσουν εμβόλιο και παρεμπιπτόντως προσπάθησαν να δουν τον ‘HIV’ καθαρό, ανέφεραν στη δημοσίευσή τους ότι μικροκυστίδια ήταν η πηγή των μολυσματικών κυτταρικών πρωτεϊνών που προέκυπταν σε “καθαρές” παρασκευές “HIV”. Επίσης, το 1997, μια Γαλλο-
Σε αυτή την τελευταία εργασία, τα κυτταρικά συγκρίμματα δεν είναι διακριτά από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο στη μικρογραφία. του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Τέτοιες παρασκευές του ‘HIV’, όπως έχουν περιγραφεί από τις ομάδες των Bess και Gluschankof, χρησιμοποιούν τις πιο εξελιγμένες τεχνικές του καιρού τους για να πετύχουν την απομόνωση και την εξακρίβωση των μοριακών συστατικών του ‘HIV’, συμπεριλαμβανομένων και των νουκλεϊκών του οξέων, και παρόλα αυτά τίποτα που να θυμίζει ιό δεν μπόρεσε να διαφανεί στις ηλεκτρονικές μικρογραφίες του ‘HIV’
Ακτίνη, κυτοσκελετικές και άλλες κυτταρικές πρωτείνες (που φτιάχνονται από τα κύτταρα και όχι από τους ιούς) επίσης βρέθηκαν μέσα στα κυστίδια των σωματιδίων αυτών που μοιάζαν με ιούς. Ακόμη και όταν στις καλλιέργειες χρησιμοποιούνταν μη-
Τα μικροκυστίδια του “HIV” εκτός από κυτταρικές πρωτεϊνες έχει βρεθεί να περιέχουν RNA και DNA. Τεράστιες αναλογικά ποσότητες κυτταρικού RNA και DNA έχουν βρεθεί σε αυτά τα κυστίδια που θεωρήθηκαν ως ιικά σωματίδια. Τα συνηθίστερα είδη RNA που βρίσκονται στα κυστίδια είναι ριβοσωμικές υπομονάδες, μερικά είδη με χαμηλό μοριακό βάρος και tRNA. Οι συγγραφείς της μελέτης του 1997 δήλωσαν ότι όλα τα μελλοντικά πειράματα που θα επιχειρήσουν να απομονώσουν καθαρούς ¨HIV ιούς¨, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την επίδραση των μολυσματικών κυτταρικών αντιγόνων που βρίσκονται σε μικροκυστίδια ή σε σωματίδια που μοιάζουν με τον ιό HIV. Έκτοτε, πολυάριθμες άλλες κυτταρικές πρωτείνες έχουν βρεθεί σε ¨καθαρές¨παρασκευές του “HIV”. Και δεν έχει αποδειχτεί αν οι πρωτείνες αυτές σχετίζονται με τον ιό. Ακόμη και αν σχετίζονται, δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο ρόλος τους στην ανοσοκαταστολή, ούτε αν έχουν καν κάποια τέτοιο ρόλο. Αλλά μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι η κατάλληλη ταυτοποίηση, χαρακτηρισμός και πλήρης διαχωρισμός των κυτταρικών πρωτεϊνών που σχετίζονται με τη μοριακή υπογραφή του “HIV” είναι απαραίτητα και προαπαιτούμενα στάδια για την κατανόηση της δυνητικής λειτουργίας ενός φερόμενου ως ιού παράγοντα στην ανάπτυξη μιας ανθρώπινης ασθένειας. Αν έχουμε προβεί σε αυτά τα ποιητικά βήματα και έχουμε εξασφαλίσει καθαρή τη μοριακή ταυτότητα του υπό συζήτηση παράγοντα, τότε και μόνο τότε μπορούμε να θεωρούμε ότι έχουμε απομονώσει τον HIV, και ακολούθως μπορούμε να τον εισάγουμε σε οργανισμούς ώστε να μελετήσουμε τη δράση του in vivo και να συμπεράνουμε με αφάλεια το κατά πόσο ο ιός είναι ικανός να προκαλέσει νόσο.
Με λίγα λόγια, κάθε φορά που οι επιστήμονες προσπάθησαν να «δουν» τον ‘ΗIV’ σε τριβλία ή στον άνθρωπο, το μόνο που μπόρεσαν να επιτύχουν, χρησιμοποιώντας την κορυφαία τεχνολογία της εποχής μας, ήταν να απομονώσουν μια ικανή ποσότητα κυτταρικών συγκριμμάτων – ή, όπως λέγεται, «κυτταρικών σκουπιδιών»-
Η αποτυχία του εμβολίου της Merck
AIDS και οι λόγοι της αποτυχίας των διαδοχικών αποπείρων ανάπτυξης εμβολίου
Δημ.: Εσείς πιστεύετε ότι ο HIV προκαλεί το AIDS;
Dr. A. Maniotis: Όχι. Δεν το ξανασκέφτηκα ήδη από την πρώτη φορά που άκουσα τη διάλεξη του Duesberg πάνω στο θέμα, αλλά τώρα οι αποδείξεις είναι κατά τη γνώμη μου σαρωτικές και δείχνουν ότι τα σωματίδια που θυμίζουν ιό και θεωρήθηκαν κάποια στιγμή ότι αντιπροσωπεύουν τον ‘ΗΙV’, με κανέναν τρόπο δε μπορούν να προκαλέσουν AIDS. Για παράδειγμα, μέχρι το 1995 έχουν γίνει πάνω από 30 δοκιμές για εμβόλια, όπως αυτές περιγράφονται στα Αρχείου του Κονγκρέσσου για τις παρενέργειες των εμβολίων του HIV και σε άλλα άρθρα για αποτυχημένες δοκιμές ‘HIV’ εμβολίων. Το περίεργο σε όλες αυτές τις δοκιμές είναι ότι, όχι μόνο, δεν προστάτεψαν κανέναν από τους εμβολιαζόμενους από το να αποκτήσει ανοσοκαταστολή αλλά ούτε κατέστη δυνατόν να αναδειχθεί η μοριακή ταυτότητα του ‘HIV’ σε κάποιον από τους εμβολιασμένους. Αυτή η ολοκληρωτική αποτυχία των εμβολίων δε βγάζει κανένα νόημα αν όντως ο υποτιθέμενος ιός ή οποιοδήποτε από τα συστατικά του είχαν απομονωθεί σωστά και αν όντως είχε αποδειχθεί πέραν κάθε λογικής αμφιβολίας ότι ο ιός είναι το αίτιο του AIDS. Γιατί αν όντως τα συστατικά ή ο "ιός του AIDS" είχε απομονωθεί σωστά και είχε πλήρως προσδιοριστεί, τότε οι επιστήμονες και οι γιατροί θα ήταν σε θέση να εμβολιάσουν οργανισμούς με αυτά και τότε αντισώματα εναντίων αυτών των συστατικών θα παράγονταν, όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση μιας πραγματικής ιικής μόλυνσης.
Όταν εγχέουν συστατικά του ‘HIV’ σε ζώα, παίρνουν καμιά φορά αντισώματα που αντιστοιχούν εν μέρη στη μοριακή ταυτότητα του ‘HIV”. Αλλά μέχρι σήμερα, κανένα ζώο (ή άνθρωπος) που έχει σκόπιμα ή ατυχηματικά εκτεθεί στον HIV δεν έχει αναπτύξει AIDS, τουλάχιστον κανένας από αυτούς που δεν παρουσίαζε άλλους ιατρικούς λόγους ανεξάρτητους από τον “HIV” ικανούς να του προκαλέσουν σοβαρή ανοσοκαταστολή. Μάλιστα, η Merck ανακοίνωσε μόλις τον περασμένο μήνα ότι η τελευταία και πιο φιλόδοξη δοκιμή της για εμβόλιο κατά του ‘HIV’ σε ανθρώπους απέτυχε για μια ακόμη φορά ολοκληρωτικά. Για την ακρίβεια, αυτοί που δεν πήραν το εμβόλιο παρουσίασαν στη συνέχεια μικρότερο ποσοστό θετικών αποτελεσμάτων από εκείνους που είχαν κάνει το εμβόλιο. Για μένα το ανησυχητικό με την ομολογία αποτυχίας της δοκιμής της Merck δεν είναι ότι από στην ομάδα που πήρε το εμβόλιο 25 παραπάνω άτομα παρουσίασαν οροθετικότητα σχέση με τα άτομα της ομάδας ελέγχου, αλλά ότι το συνολικό ποσοστό οροθετικών που προέκυψε στην κάθε ομάδα μπορεί να οφείλεται σε τεχνητά παράγωγα του ίδιου του διαγνωστικού τεστ ή σε μη μη ειδικές αντιδράσεις του οργανισμού. Τα αποτελέσματα αυτής της δοκιμής μπορεί να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με τον ‘HIV’.
Ακόμα και οι γιατροί και επιστήμονες που διεξήγαν την τελευταία δοκιμή, κατέληξαν στο συμπέρασμα – και το θυμάμαι από μνήμης, τόσο πολύ με σόκαρε – ότι: «Ο υπέρτατος φόβος των ερευνητών είναι πλέον μήπως όλη η θεωρία που υπαγόρευσε τις δοκιμές εμβολίων της Merck είναι λάθος. Γιατί τότε καταδικάζεται σε αποτυχία μια ολόκληρη τάξη πειραματικών εμβολίων».
Κατά τη γνώμη μου, σωστότερο θα ήταν να πούμε ότι η όλη θεωρία ΗΙV=AIDS είναι λάθος, αφού δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ένας εξωγενής ‘ιός του AIDS΄ (που εισέβαλε στο σώμα από έξω) έχει ποτέ απομονωθεί και φωτογραφηθεί σε κάποιον ασθενή του AIDS που είχε, ας πούμε, ιικό φορτίο (1) εκατομμύριο ιούς, όπως το προσδιορίζει μια εξέταση ιικού φορτίου. Κανένα απομονωμένο σωματίδιο του ‘HIV’, από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν έχει δείξει να προκαλεί ανοσολογική απάντηση στους λήπτες των εμβολίων ή να προκαλεί τη νόσο σε ζώο ή σε άνθρωπο.
Η δοκιμή της VAXGEN για εμβόλιο, το 2004, είχε αποφέρει το ίδιο αποτέλεσμα αποτυχίας που ανακοίνωσε και η Merck πρόσφατα. Μετά τις αποτυχημένες δοκιμές του εμβολίου ενάντια στη GP120 (μεμβρανική γλυκοπρωτεϊνη του ιού), έλαβαν τη συνηθισμένη επιβράβευση που προέρχεται από το κατεστημένο του AIDS κάθε φορά που αποτυγχάνει να προσφέρει οποιαδήποτε απόδειξη της θεωρίας ότι ο ‘HIV’ προκαλεί το AIDS. Πάντα επιβραβεύουν την αποτυχία. Ο Donald Francis, αρχηγός της δοκιμής του εμβολίου GP120 VAXGEN και πρώην διευθυντής του CDC [Κέντρου Πρόληψης Ειδικών Λοιμώξεων του Αμερικανικού Υπουργείου Υγείας] λέγεται ότι έλαβε με την εταιρεία του VAXGEN πάνω από 877 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για να παρατήσει την ανάπτυξη του εμβολίου του για τον ‘HIV’ και να ξεκινήσει την παρασκευή εμβολίου για τον άνθρακα για τους στρατιώτες, με τις εισφορές των φορολογουμένων. Η ανταμοιβή της επαναλαμβανόμενης αποτυχίας στην έρευνα του AIDS μοιάζει να είναι ένας ατελείωτος ποταμός χρήματος, αντί για επανεξέταση των θεωριών και των θεμελιωδών υποθέσεων.
Νομίζω ότι αυτά τα λεφτά των φορολογουμένων θα έπιαναν περισσότερο τόπο αν διατίθεντο για την παραγωγή θρεπτικών σκευασμάτων, όπως το ‘plumpynut’ -
Αλλά ο Stephen Lewis, Ειδικός Απεσταλμένος της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών για το HIV/AIDS στην Αφρική, διαφώνησε με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα. Είπε ότι άλλα πράγματα είναι πιο σημαντικά στην Αφρική από το νερό και την τροφή. Αφού εξέτασα τα εντυπωσιακά διαπιστευτήριά του, διαπίστωσα ότι στην ομιλία που έδωσε κατά την αποφώνηση της Δέκατης Εκτης Διεθνούς Συνδιάσκεψης του AIDS στο Τορόντο αφού στηλίτευσε τον Νοτιοαφρικανό υπουργό Υγείας για την προτεραιότητα που έδινε στο θέμα της διατροφής, αξιολόγησε το νερό και την τροφή ως έκτο σε σπουδαιότητα ζήτημα για τους κατοίκους. Πιο σημαντικές ήταν πρακτικές όπως ο ψεκασμός των γεννητικών τους οργάνων με μικροβιοκτόνα, κατεβατά φαρμάκων και όλα τα σχετικά. Μου έκανε κατάπληξη πώς δεν σκέφτηκε ο κ. Lewis ότι αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι χρειάζονταν καθαρό νερό και λίγο φαγητό ακόμα και για να καταπιούν τα φάρμακα, αλλά και για να εξασφαλίσουν πρώτα επάρκεια πρωτεϊνών, που σίγουρα δεν είχαν.
Δημ.: Τι σημαίνει για έναν υγιή άνθρωπο που έχει διαγνωστεί οροθετικός το να έχει τη μοριακή υπογραφή του HIV;
Dr. A. Maniotis: Οπως ανέφερα νωρίτερα, τα συστατικά ενός ρετροϊού που υποτίθεται ότι προκαλεί ανοσοκαταστολή, δεν έχουν απομονωθεί, ούτε έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να προκαλέσουν ανοσοποιητική ανεπάρκεια..
Προσπάθησαν να μολύνουν χιμπαντζήδες με τον ιό, και όταν το έκαναν, είδαν ότι δεν αρρώστησαν. Εφτιαξαν πολυτελή καταλύματα για τη διαμονή τους και οι χιμπαντζήδες ευημερούν στα καταλύματα αυτά 25 χρόνια τώρα.
Όταν πάλι ξεκίνησαν τις μελέτες σε ερωτικά ζευγάρια ανθρώπων, όπου ο ένας ήταν οροθετικός και ο άλλος μη οροθετικός, και έλαβε χώρα η περίφημη έρευνα Padian με 175 «παράταιρα» ζευγάρια, βρέθηκε μηδενική αλλαγή στο καθεστώς οροθετικότητας του καθενός. Είχαν κάθε είδους συχνότητα και ένταση στο σεξ, και ήταν πάντα «χωρίς προφυλάξεις». Η ίδια η Dr. Padian δήλωσε ότι η έρευνά της εκ των πραγμάτων αποδεικνύει λανθασμένη την επίσημη θεωρία ότι ο ‘HIV’ είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος, ή έστω εύκολα μεταδιδόμενος. Είναι σαχλό και να το λες μόνο. Δεν υπήρξε καμία μεταβολή στο καθεστώς οροθετικότητας των μελών στο κάθε ζευγάρι, μετά από 10 χρόνια έντονης ερωτικής ζωής. Πολλές ακόμα μικρότερες ομάδες υπό δοκιμή έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα έλλειψης μεταδοτικότητας σε ένα ζευγάρι. Αν δε μπορούν οι άνθρωποι να μεταδώσουν τον ιό ο ένας στον άλλον σεξουαλικά, πώς θα μπορούσαν ποτέ να μεταβιβάσουν τα συστατικά του σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος εμβολίων και να προκαλέσουν ανοσία;
Υπάρχουν τόσο πολλοί τρόποι και παραδείγματα για να δούμε το γιατί η θεωρία ‘HIV=AIDS’ αποτυχνάνει να εξηγήσει οτιδήποτε για την ανοσοκαταστολή που παρατηρείται καθώς και για το γιατί όλες αυτές οι δοκιμές εμβολίων έχουν αποτύχει. Για παράδειγμα, όταν ξεκίνησαν τα προγράμματα αντιθηλασμού και προειδοποίησαν όλες αυτές τις Αφρικανές γυναίκες να μη θηλάζουν γιατί υπήρχε έτσι κίνδυνος μετάδοσης του ιού, ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες που είχαν πειστεί να μην θηλάσουν τα μωρά τους, είχαν πολύ περισσότερα περιστατικά θνησιμότητας στα νεογέννητα παιδιά τους, γιατί τελικά δεν τους είχαν προσφέρει την προστατευρική ανοσία και την κατάλληλη διατροφή που ο θηλασμός παρέχει σε τέτοιες ρημαγμένες από τη φτώχια περιοχές.
Αν οι γυναίκες δεν μπορούν να περάσουν τον ιό στο ίδιο το βλαστάρι τους με τον θηλασμό, ακόμη και σε πληθυσμούς που υποτίθεται ότι ο HIV αφθονεί, και αυτές ακριβώς οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας για το παιδί αν δεν θηλάσουν, πώς γίνεται να το θεωρούμε έστω και πιθανόν ότι οι κατασκευαστές εμβολίων θα μεταβιβάσουν τα συστατικά του ‘HIV’ σε έναν άνθρωπο και θα του εξασφαλίσουν έτσι προστασία από τον κίνδυνο ανοσοκαταστολή, ή όπως φάνηκε στην περίπτωση της αποτυχίας των δοκιμών της Merck, ότι θα μπορέσουν να ανακαλέσουν τη μοριακή ταυτότητα του ‘HIV’ σε σημαντικό αριθμό ληπτών του εμβολίου; Σε ένα σκέλος των δοκιμών της Merck, για παράδειγμα, αναφέρθηκε ότι από τους 778 άνδρες εθελοντές, μόνο οι 21 παρουσίασαν μετά τον εμβολιασμό την “υπογραφή¨ του ‘ΗIV’ ενώ στην ομάδα placebo1 μόνο 9 παρουσίασαν την υπογραφή του. Κανονικά θα έπρεπε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από τους εμβολιασμένους να αναπτύσσουνουν αντισώματα στον ‘HIV’, αν τα συστατικά του είχαν πράγματι απομονωθεί και ήταν ικανά για να προκαλέσουν ανοσoγενή στον άνθρωπο (2).
HIV, ενδορετροιοί και ρετροειδή. Μια επιστημονική αιμομιξία
Σε αυτό το κομμάτι ο Μανιώτης εξηγεί το πως αρχέγονοι ρετροιοί και ρετροειδή που είναι ενσωματωμένοι στο ανθρώπινο γονιδίωμα και όχι ένας εξωτερικός εισβολέας μπορεί να έχουν παρερμηνευτεί ως ο ¨καινούριος¨ ιός HIV και εξηγεί το πως και ¨αυθόρμητα¨ανθρώπινα γονίδια είναι αντίστοιχα με αυτά του HIV.
Σε αυτό το κομμάτι ο Μανιώτης εξηγεί το πως αρχέγονοι ρετροιοί και ρετροειδή που είναι ενσωματωμένοι στο ανθρώπινο γονιδίωμα και όχι ένας εξωτερικός εισβολέας μπορεί να έχουν παρερμηνευτεί ως ο ¨καινούριος¨ ιός HIV και εξηγεί το πως και ¨αυθόρμητα¨ανθρώπινα γονίδια είναι αντίστοιχα με αυτά του HIV.
Αυτό που υπονοεί αυτή η αποτυχία είναι ότι αυτό που έχουμε περιγράψει ως την πρωτεϊνική σφραγίδα του “HIV” μπορεί κάλλιστα να προέρχεται από ενδογενείς αλληλουχίες DNA (που προέρχονται από τα ίδια τα κύτταρα του οργανισμού και όχι από τον ιό) και αυτές οι ίδιες κυτταρικές πρωτείνεςπου αποδίδονται στην μοριακή ταυτότητα του ιού, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες είναι δυνατόν να εκφρασδτούν σε μια σωρεία οργανισμών, από τη φυσιολογική μαγιά, από τα έντομα, τους σκύλους, τους πιθήκους,τους χιμπατζήδες και τους ανθρώπους ακόμη και όταν οι οργανισμοί αυτοί δεν έχουν μολυνθεί από κάποιο ιό. Ο HIV θεωρείται ότι έχει 9150 βασικά ζευγάρια, αλλά πάλι, αυτή η “στάμπα” δεν έχει ληφθεί καθαρή χωρίς επιμολύνσεις κυτταρικών νουκλεϊκών οξέων. Οπότε, είναι πιθανό, σύμφωνα με την οπτική μου η μοριακή υπογραφή του “HIV” να αντιστοιχεί σε αυτό που ονοματίζουμε ανθρώπινους ενδορετροιούς (HERV) (3) και στην γενετική τους αλληλουχία, ή ακόμη πιθανότερα σε αυτό που ονομάζουμε ¨ρετροειδή”. Η υπόθεση των ενδορετροιών δοκιμάστηκε ξανά και ξανά, με πιο εντυπωσιακό το πάραδειγμα των ¨ιών Phoenix”.
Επίσης, κάθε σύγχρονη ανάλυση της βάσης δεδομένων του ανθρώπινου γονιδιώματος αποκαλύπτει την ύπαρξη περισσοτέρων από 120000 ρετροειδών σε αυτό. Τα ανθρώπινα ρετροειδή περιέχουν κωδικοποιημένες τις αλληλουχίες για αντίστροφη μεταγραφάση (4). Όταν ασθενείς που βρίσκονται υπό αντιρετροική αγωγή (αντι HIV) αγωγή τελικά πεθαίνουν, οι υπέρμαχοι της θεωρίας “HIV=AIDS”λένε ότι αιτία του θανάτου είναι η μεταλλάξη στην αλληλουχία των γονιδίων του ιού που κωδικοποιεί την αντίστροφη μεταγραφάση του οπότε το φάρμακο πλέον δεν μπορεί να στοχεύσει σωστά. Σε αντίθεση με την ερμηνεία των υπερασπιστών του δόγματος HIV=AIDS που μιλούν για γενετική αστάθεια, οι γενομικές αναλύσεις των ρετροειδών λένε ότι οι αλληλουχίες τους που κωδικοποιούν την αντίστροφη μεταγραφάση είναι από τις πιο σταθερές, και χάρη σε αυτή την αξιοθαύμαστη σταθερότητά τους έγινε δυνατή η ταξινόμηση τους.
Αυτό που είναι επίσης αξιοθαύμαστο είναι ότι η αντίστροφη μεταγραφάση (5) θεωρούνταν κάποτε από όλους τους ερευνητές του AIDS να είναι πολύ συγκεκριμένη στους ρετροιούς (6) (κατά συνέπεια σταθερή), τόσο συγκεκριμένη που αρχικά ήταν αυτό το ένζυμο που μετρούσαν, και μερικά εργαστήρια ουσιαστικά συνεχίζουν να την μετρούν ως τεκμήριο μόλυνσης από HIV. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όλοι μας είμαστε καταασκευασμένοι εν μέρει από υλικά ρετροιών, είναι κομμάτι μας. Αυτό που αποκαλούν HIV, αυτό που έχουν βαπτίσει ως τον πιο επικύνδυνο και μολυσματικό ιό που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα, υπάρχει μέσα μας και μπορεί να ενεργοποιηθεί σε πολούς από μας χωρίς να έχουμε μολυνθεί και αυτό που παρερμηνευούμε και θεωρούμε ότι είναι ο HIV ουσιαστικά ωφείλονται στις τεχνικές που χρησιμοιποιούμε, χωρίς να ακολοθούνται από μια ψύχραιμη και σοβαρή ανάλυση του τι ουσιαστικά αυτά τα τεστ ουσιαστικά αναιχνεύουν, ή τι ακριβώς σημαίνeι η μοριακή υπογραφή του HIV για ένα ανθρώπινο οργανισμό.
Μπορεί να υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στη μοριακή υπογραφή του “HIV” και και ανοσοσλογικές διαταραχής σε κάποια άτομα αλλά η σημαντικότερη ερώτηση είναι αυτή: Ποιό έρχεται πρώτο; Ποιο είναι η αιτία και ποιο το αποτέλεσμα και ουσιαστικά σημαίνει για ένα υγειή άνθρωπο που έχει δαγνωστεί οροθετικός το να έχει τη μοριακή υπογραφή του “HIV”;
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Γιατί δεν είναι μόνο οι αλληλουχίες αντίστροφες τρανσκριπτάσης που βρίσκονται αυθόρμητα στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Σύμφωνα με ανάλυσεις του ανθρώπινου γονιδιώματος και άλλες αλληλουχίες που θεωρούνταν ειδκές για τον ¨HIV” βρέθηκαν διασκορπισμένες στο ανθρώπινο γονιδίωμα.
Ο Δρ.Gallo και άλλοι έχουν κάνει ειρωνικούς αφορισμούς του τύπου πως σε ένα στάδιο κατάμεστο από μη οροθετικούς ούτε ένα μόριο HIV δεν θα υπάρχει (ότι δηλαδή κανένας μη οροθετικός δεν μπορεί να εκφράσει μόρια HIV) και το ίδιο το DAIDS (7) δηλώνει πως αν κύτταρα του άιματος εκφράζουν παραπάνω από 30 μονάδες της ¨ειδικής HIV” p24 πρωτείνης σε 2-
Η πρωτείνη P24 που θεωρείται θεμελιακή πρωτείνη του HIV έχει παρεπιπτώντως βρεθεί και σε κύτταρα του θύμου αδένα παιδιών που ποτέ δεν είχαν μολυνθεί από τον ιό.
Αυτό περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο, καθώς μερικές από αυτές τις ενδογενείς αλληλουχίες DNA ή RNA εκφράζονται σπάνια ή σε απάντηση σε κάποιο φυσιολογικό στρες: δεν είναι μολυσματικές και μπορεί να αντστοιχούν περίπου στο 17% του ανθρώπινου γονιδιώματος σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες.
Η μοριακή υπογραφή του HIV μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με κάποιον ιό: η μοριακή υπογραφή αυτού που θεωρείται ως ιός μπορεί να παράγεται από τα ίδια τα κύτταρα και την απάντηση τους σε προηγούμενους λανθάνοντες ιούς που από πέρα από κάποια ουδό φυσιολογικού στρες προκαλούν μια καινούρια και περίπλοκη ανοσολογική απάντηση, η οποία ερμηνεύεται ως ¨μοριακή υπογραφή του AIDS”. Το ανοσοποιητικού σύστημα ενός ατόμου που είναι τόσο μολυσμένο από πολλαπλές καιι πολυάριθμες λανθάνουσες αλλά αληθινές ιικές λοιμώξεις είναι σε θέση να παράγει διαρκώς νέα αντιγόνα, τα οποία ΄διαβάζονται¨ από τους επιστήμονες ως ο αέναα μεταλλασόμενος HIV. Θεωρητικά, μια τέτοια αλυσιδωτή αντίδραση του ανοσοποιητικού που προκαλείται από αλλεπάληλες αληθινές ιικές, βακτηριακές ή μυκητησιακές λοιμώξεις θα απέβαιναν προοδευτικά εξαιρετικά εξουθενωτικές για την σταθερότητα και την αποτελεσματικότητα της ανοσολογικής λειτουργίας και κατά συνέπεια, οποιοδήποτε εμβόλιο εναντίον του HIV ή οποιοδήποτε άλλου συγκεκριμένου παθογόνου δεν θα επηρέαζε καθόλου την έκφραση και την έκβαση του AIDS. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει μέχρι σήμερα με τα πειραματικά εμβόλια: δεν δουλεύουν, σαν να μην αναγνωρίζει ο οργαισμός τι ακριβώς του βάζεις. Αν αυτή η υπόθεση είναι ορθή, η υπόθεση δηλαδή της αλυσιδωτής αντίδρασης του ανοσoποιητικού, τότε μια πειραματική εκδοχή του AIDS θα μπορούσε κάλλιστα να προκληθεί σε ζώα, με την αλλεπάλληλη μόλυνση τους από ποικίλους ιούς, όπως άλλωστε προτάθηκε και από τον νομπελίστα Kary Mullis, τον εφευρέτη του PCR.
Τα απατηλά χρονικά της ανακάλυψης του HIV
Ο δρ Μανιώτης εξιστορεί το πως ¨απομονώθηκε¨ ο “HIV”, πως συνδέθηκε με το AIDS και αναλύει όλες τις ερευνητικές αμέλειες, παρανοήσεις και συστηματικά σφάλματα της μεθοδολογίας και της ερμηνείας εκείνης της εποχής.
Δημ.: Τελικά, τι ήταν αυτό που βρέθηκε το 1983 από τον Dr. Robert Gallo και τον Γάλλο ομόλογό του Luc Montagnier?
Dr. A. Maniotis: Ουσιαστικά ο Montagnier δέχθηκε στο Ινστιτούτο Παστέρ την επίσκεψη ενός ασθενούς με πρησμένους λεμφαδένες, ο οποίος δεν είχε όλα τα σημάδια αυτού που σήμερα αποκαλούμε «πλήρες AIDS». Αυτός ο ασθενής Νο1 είχε ζητήσει ιατρική αρωγή για πρησμένους λεμφαδένες, μυική αδυναμία χωρίς πυρετό ή απώλεια βάρους και για τουλάχιστον δύο επεισόδια γονόρροιας. Είχε προηγηθεί μια σειρά μολύνσεων με έρπη. Και την περασμένη χρονιά ο ίδιος είχε λάβει αγωγή για σύφιλη. Εν τούτοις, για πολλές δεκαετίες η σύφιλη είχε γίνει γνωστή ως ο «μεγάλος μιμητής» επειδή οι ασθενείς δευτερογενούς ή τριτογενούς σύφιλης (όπως και οι ασθενείς του AIDS) παρουσίαζαν εξίσου μια κατάπτωση στο λεμφικό σύστημα,, στο θύμο αδένα και στο συνολικό ανοσοποιητικό τους σύστημα, όπως επίσης πτώση των Τ-
Οπότε από τον συγκεκριμένο ασθενή ο Montagnier απομόνωσε λεμφοκύτταρα και ορό αίματος για να επιχειρήσει να μολύνει με αυτά σε καλλιέργεια άλλα υγειή λεμφοκύτταρα Τα υγειή λεμφοκύτταρα προέρχονταν όμως από ανθρώπινο ομφάλιο λώρο και σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτά τα κύτταρα περιέχουν ιοειδή σωματίδια όπως τα HERVs που περιέγραψα νωρίτερα. Όταν λοιπόν ο Montagnier και η ομάδα του τοποθέτησαν το κυτταρικό υλικό από τον ασθενή Νο1 (που είχε όλο το βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό με πολλαπλές λοιμώξεις πριν την επίσκεψη του στο ινστιτούτο Παστέρ) σε καλλιέργειες υγιειών λεμφοκυττάρων, όντως εντόπισαν ένα πολύ υψηλό σήμα αντίστροφης μεταγραφάσης (και όχι HIV), και με τη βοήθεια ηλεκτρονικού μικροσκοπίου κατέδειξαν την παρουσία “ιοειδών σωματιδίων” που κατά πάσα πιθανότητα προέρχονταν από τα HERV's (ενδορετροιοί) που έφεραν τα υγειή λεμφοκύτταρα της καλλιέργειας, ή ίσως ήταν επιμολύνσεις από τις πολλαπλές ιικές μολύνσεις του ασθενή Νο1.
Ακολούθως, η ερευνητική ομάδα που δούλευε στο Παστέρ πίστεψε και δημοσίευσε ότι είχε βρει μια καινούρια ρετριική υπογραφή που την ονόμασε “LAV” και που θεώρησε ότι σχετίζεται με το ARC (αυτός ήταν ο προσδιορισμός του AIDS εκείνη την περίοδο) αλλά όχι και ότι ήταν υποχρεωτικά η αιτία του AIDS. Και είναι απορίας άξιο το πως θα ήταν ποτέ δυνατό για την ομάδα του Παστέρ να διαχωρίσει το σήμα της αντίστροφης μεταγραφάσης που εκείνη την εποχή θεωρούσαν ειδικό για τους ρετροιούς από τα υπόλοιπα 228.000 πλήρη σήματα αντίστροφης μεταγραφάσης που σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν στο ανθρώπινο γονιδίωμα.
Ο Robert Gallo, από την άλλη πλευρά, εργαζόταν για πολύ καιρό στο εργαστήριό του στη Βηθεσδά προσπαθώντας να αποδείξει ότι οι ρετροϊοί προκαλούν καρκίνο, και έναν χρόνο αργότερα, το 1984, δημοσίευσε τέσσερις μελέτες ορόσημα όπου περιέγραφε την ίδια ευαίσθητη στο μαγνήσιο HIV θετική υπογραφή της αντίστροφης μεταγραφάσης που η ομάδα του Montagnier εντόπισε στον ορό του Ασθενούς Νο1. Σε μια από αυτές τις δημοσιεύσεις, η μοριακή ταυτότητα του ‘HIV’ είχε εντοπιστεί, νομίζω, στους 48 από τους 119 ασθενείς ή, κατά προσέγγιση, στο 1/3. Η ομάδα της Βηθεσδά θεώρησε ότι εφόσον το 1/3 των ασθενών που εξετάστηκαν έδειχναν την ίδια μοριακή ταυτότητα, τότε η ταυτότητα αυτή δεν ήταν απλά ενδεικτική του AIDS αλλά η αιτία του AIDS .
Αλλά στη μελέτη ορόσημο, ο HTLV-
Η αδυναμία να ανιχθευθεί η μοριακή ταυτότητα του ¨HIV” σε προχωρημένους ασθενείς ενώ ανιχνευόταν συχνά σε ασθενείς χωρίς κανένα κλινικό σύμπτωμα στις μελέτες της ομάδας της Βηδεσδά θα μπορούσε να ερμηνευτεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Στη διαγνωστική του καρκίνου, θεωρείται ότι καθώς τα καρικινικά κύτταρα γίνονται όλο και περισσότερο κακοήθη ή νοσηρά, χάνουν είναι ένα άλλο ζήτημα. Θα μπορούσε να ερμηνευτεί με βάση αυτό που συμβαίνει στον καρκίνο, όπου θεωρείται ότι καθώς τα μολυσμένα κύτταρα γίνονται περισσότερο κακοήθη μπορούν να χάσουν κάποιους από τους ογκο-
Παρομοίως, η αποτυχία της ομάδας της Βηθεσδά να ανιχνεύσει τη μοριακή υπογραφή του “HIV” στα 2/3 ή στο ½ των περισσότερο άρρωστων ασθενών, μπορεί να μην ωφείλεται σε έλλειψη “HIV” σε αυτούς τους περισσότερο άρρωστους ασθενείς με σάρκωμα Kaposi, ή με ευκαριακές λοιμώξεις. Η αποτυχία αυτή μπορεί κάλλιστα να ωφείλεται στο ότι η μοριακή υπογραφή του “HIV” είναι επίσης το αποτέλεσμα μια αλλαγής που συντελείται στο μοτίβο της γενετικής έκφρασης των κυττάρων καθώς οι ασθενείς γίνονται όλο και περισσότερο άρρωστοι, και όχι σε σε κάποια αυξομείωση του ιικού φορτίου. Με άλλα λόγια, επειδή η μοριακή υπογραφή του “HIV” ανιχνεύεται πολύ σπανιότερα σε προχωρημένους ασθενείς, αυτή ακριβώς η μοριακή υπογραφή μπορεί να είναι απλά το αποτέλεσμα σταδιακών κυτταρικών αλλαγών που παράγουν το σήμα καθώς οι ασθενείς χειροτερεύουν, και όχι εξαιτίας της αυξημένης ή μειωμένης παρουσίας ρετροιικών σωματιδίων.
Παραταύτα, παρότι κάποιες κυτταρικές αλλαγές και όχι κάποιος εξωγενής ιός είναι πιθανό να σηματοδοτεί την λεγόμενη “υπογραφή του AIDS” η ομάδα της Βηθεσδά δημοσίευσε την πεπεοίθηση της πως ανακάλυψε τον αιτιακό παράγοντα – την αιτία του AIDS-
Αλλά τα ερευνητικά δεδομένα αυτής της ομάδας θα έπρεπε να γυκγριθούν με δεδομένα άλλων ερευνητικών προσπαθειών που ισχυρίστηκαν ότι τελεσφόρησαν και βρήκαν και αυτές ένα πιθανό και πειστικό αίτιο του AIDS. Για παράδειγμα, το 1989-
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Michael Gottlieb, ο πρώτος γιατρός που περιέγραψε το ¨σύνδρoμο AIDS” στο L.A το 1981 βρήκε τον κυτταρομεγαλοιό στο 100% των ατόμων των δύο πρώτων ομάδων ασθενών του AIDS, που ο ίδιος ανέφερε αλλά θεώρησε πως ο ιός αυτός (ο CMV) ήταν ευκαιριακός και όχι αιτιακός σε σχέση με το καινούργιο σύνδρομο από το οποίο οι ασθενείς του υπέφεραν.
Αν δηλαδή ψάχναμε για μια και μοναδική αιτία για το σύνδρομο που αποκαλείται AIDS, τότε σίγουρα υπήρξαν περισσότερο πειστικοί υποψήφιοι.
Δημ: Πιστεύετε ότι ο HIV μεταδίδεται σεξουαλικά, κύριε Καθηγητά; Και τι λέτε για τη χρήση των προφυλακτικών ως μέτρο πρόληψης;
Dr. A. Maniotis: Θεωρητικά μιλώντας, τα προφυλακτικά μπορεί να αποδειχθούν σωτήρια για την πρόληψη εγκυμοσύνης και μιας σειράς από αφροδίσια νοσήματα, συνεπώς πιστεύω ότι θα έπρεπε ο κόσμος να ενημερώνεται για τη χρήση τους από νεαρή ηλικία. Εν τούτοις, πρακτικά, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο ‘HIV’ μεταδίδεται σεξουαλικά ή με το μητρικό γάλα, όπως ανέφερα προηγουμένως. Μάλιστα, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για το αντίθετο όταν, ειδικά με τις εκστρατείες που έχουν εξαπολυθεί σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στην Αφρική για τη χρήση προφυλακτικών και μικροβιοκτόνων, έχει αυξηθεί ο ρυθμός εμφάνισης εξελκώσεων στα γεννητικά όργανα που με τη σειρά τους οδηγούν σε αφροδίσια νοσήματα και σε μολύνσεις πάσης φύσεως, οπότε μάλλον οι εκστρατείες προφυλακτικών δε στέφθηκαν με επιτυχία στην περίπτωση του AIDS.. Η πράξη δείχνει ότι δεν είχε αντίκρισμα η προώθηση των προφυλακτικών σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως φαίνεται από τα στατιστικά περιπτώσεων εγκυμοσύνης που παραμένουν στα ίδια επίπεδα είτε γίνεται υποτιθέμενη χρήση προφυλακτικών είτε όχι. Οσον αφορά τα μικροβιοκτόνα, δύο ευρείας κλίμακας δοκιμές μικροβιοκτόνων σταμάτησαν αυτό τον χρόνο γιατί ανακάλυψαν ότι η επάλειψη αυτών των επιζήμιων χημικών στα γεννητικά όργανα των Αφρικανών είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του ρυθμού εμφάνισης της μοριακής ταυτότητας του ‘HIV’, κάτι που ήταν απλώς μια ακόμα επανάληψη των πρόσφατων ανάλογων αποτυχιών. Για παράδειγμα, το 2000, μια ευρείας κλίμακας δοκιμή για το μικροβιοκτόνο Nonoxynol-
(1) Η ομάδα placebo χρησιμοποιείται ως ομάδα ελέγχου για τη δραστικότητα μιας θεραπείας και αυτή δεν λαμβάνει την υπό δοκιμή θεραπεία.
(2) Μια ομάδα επιστημών με επικεφαλή τον Vejko Velzokovic έδειξε ότι εμβόλια κατά του HIV που εστιάζονται στην γλυκοπρωτείνη του ιού gp120 είναι όχι μόνο ανωφελή αλλά μπορεί να είναι και επικίνδυνα καθώς η Gp120 παρουσιάζει ομολογίες στην γενετική της αλληλουχία με τις ανθρώπινες ανοσοσφαιρίνες.
(3) Οι ενδορετροιοί είναι αρχέγονες ιικές μολύνσεις που έχουν ενσωματωθεί πλέον στο ανθρώπινο γινιδίωμα, αποτελούν το 0.03 % του συνολικού ναθρώπινου γονιδιώματος, περνούν από γενιά σε γενιά και μετά από διαδοχικές μεταλλάξεις έχουν παροπλιστεί. Όπως έδειξε το πείραμα τωμ ιών Phoenix, οι ιοί αυτοί είναι δυνατόν να ανασυσταθούν in vivo και να μολύνουν κύτταρα. Ο Howard Urnovitz πρότεινε τους ενδορετριούς ως συμπαραγόντες ακόμη και ως κύριους αιτιακούς παράγοντες στην περίπτωση του AIDS και θεώρησε ότι διάφοροι περιβαλλοντικοί, χημικοί και άλλοι παράγοντες μπορούν να τους επανεργοποιήσουν και να ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδρωση απέναντι στα CD4 κύτταρα.
(4) Ο HIV περιέχει αλληλουχίες για αντίστροφη μεταγραφάση. Μια κατηγορία φαρμάκων στοχεύουν σε αυτές τις αλληλουχίες, οι γνωστοί αναστολείς αντρίστροφης μεταγραφάσης ή τρανσκριπτάσης όπως το AZT.
(5) Η αντίσιτροφη μεταγραφάση είναι ένα ένζυμο χρησιμοποιείται για να “μεταγράψει” το γενετικό υλικό του ιού (RNA) σε DNA,διαδικασία απαραίτητη για την αναπαραγωγή του ιού στα κύτταρα που μολύνει
(6) Ο HIV είναι ένας από αυτούς
(7) DAIDS: επίσημος φορέας, τμήμα του υποπαραρτήματος των εθνικών ινστιτούτων υγείας (ΝΗΙ) NIAD που έχει επιφορτιστεί με το θέμα του AIDS.
Δημ.: Είχατε ποτέ την ευκαιρία να συζητήσετε με τον Dr. Robert Gallo το κρίσιμο θέμα της ύπαρξης του ιού HIV;
Dr. A. Maniotis: Ναι, είχα. Μάλιστα πρόσφατα συζητήσαμε πάνω στο θέμα, και του παρουσίασα ευθέως τις ανησυχίες μου όσον αφορά τους νόμους που διασφαλίζουν ότι ένας ιός προκαλεί ασθένεια. Αυτοί οι νόμοι είναι γνωστοί σαν κριτήρια του Koch. Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι τα κριτήρια του Koch δεν έχουν εφαρμογή σε μια ποικιλία μικροοργανισμών, οπότε δεν υπάρχει λόγος να θεωρούμε ότι ο ‘HIV΄ έχει εκπληρώσει, πρέπει να εκπληρώσει ή μπορεί να εκπληρώσει τα κριτήρια του Koch. Αλλά το ότι υπάρχουν και άλλοι μικροοργανισμοί που δεν έχουν απομονωθεί επαρκώς, δε σημαίνει ότι μπορούμε να στήνουμε ολόκληρα προγράμματα παγκόσμιας πολιτικής υγείας σα να είχαμε έναν ιό επαρκώς απομονωμένο και χαρακτηρισμένο, μόνο και μόνο γιατί κάποιος θεωρεί πως είναι καλύτερο το κάτι από το τίποτα. Αυτό δεν είναι επιστήμη. Είναι ένα σύστημα θεμελιωμένο στην πίστη.
Παρόλα αυτά, ο Dr. Gallo πιστεύει ακόμη ότι υπαίτιος για το AIDS είναι ο ‘HIV’, παρότι ξέρει ότι διατηρώ επιφυλάξεις όσον αφορά το θέμα της απομόνωσης ή, κατά τη δική του εκτίμηση, έχω ανορθόδοξες απόψεις για την εξίσωση HIV/AIDS . Σε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία μας, του ζήτησα να μας παρουσιάσει την εικόνα του ιού από τις σημειώσεις του εργαστηρίου του, που ισχυρίζεται ότι κρατάει φυλαγμένες από το 1984.
Και του είπα ότι το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ήταν να δημοσιεύσει αυτή τη φωτογραφία, παρμένη με ειδικό τρόπο που ονομάζεται σύστημα διαβάθμισης πυκνότητας σακχαρόζης ή, ακόμα καλύτερα, από το αίμα ασθενούς που βρέθηκε να έχει «υψηλό ιικό φορτίο» μετά από εξέταση ιικού φορτίου που του έγινε. Και μου απάντησε ότι δεν υπάρχει λόγος να το κάνει αυτό, είναι θέμα ρουτίνας, και επιπλέον κανείς στο «κατεστημένο του AIDS» δε θα το δεχόταν αφού δεν χρειάζονται πια ορατές αποδείξεις απομόνωσης του ιού και ότι η ενίσχυση της μοριακής υπογραφής του ιού σε καρκινικές γραμμές κυττάρων την οποία επέτυχε η ομάδα του το 1984 χρησιμοποιώντας ερεθισμό των κυττάρων μέσω ιντερλευκίνης ΙΙ και λεκτίνης, είναι επαρκής για να αποδείξει την αιτιότητα. Για να μη γίνω αγενής, του υπέδειξα ότι αν έχεις να κάνεις με κυτταρικά συγκρίμματα ή σκουπίδια εξαρχής, όταν τα ενισχύεις, το μόνο που θα σου μείνει στο στο τέλος είναι πολύ περισσότερο σκουπίδι, όχι ένα αυτοτελές απομονωμένο σωματίδιο, τον ιό ‘HIV’, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο στο σύμπαν.
Αυτό που ενισχύθηκε, του είπα, μπορεί απλά να ήταν να ήταν απροσδιόριστα κυτταρικά νουκλεϊκά οξέα, πρωτείνες και λιπίδια είτε από άρρωστο ή από υγιή οργανισμό, είτε ακόμα από ενδογενείς ρετροϊούς που όλοι παρουσιάζουν ένα ελλιπώς καθορισμένο σήμα μοριακής ταυτότητας.
Ομως, ο Dr. Gallo και οι υπόλοιποι στο «κατεστημένο του AIDS» επιμένουν να δείχνουν εμπιστοσύνη σε έμμεσες μεθόδους απομόνωσης-
Αλλά εκείνοι δε θεωρούν την απομόνωση σε βαθμό καθαρότητας απαραίτητη. Εγώ νομίζω πως είναι. Και ώσπου να το κάνουν, δεν θα υπάρχει κατά τη γνώμη μου καμία απόδειξη ότι ο ‘HIV’ υπάρχει ή ότι προκαλεί το AIDS.
Αν μια μοριακή υπογραφή μπορεί να χρησιμοποιείται για να καθορίσει το μέλλον στη ζωή ενός ανθρώπου ή στην υγεία ενός έθνους ή του πλανήτη, οφείλει κανείς να βεβαιωθεί ότι αυτή η ταυτότητα δεν οφείλεται σε σύνθετες αλλαγές του ανοσοποιητικού που μπορεί να εμφανιστούν παραδείγματος χάριν σε μια γυναίκα μετά από συναπτές εγκυμοσύνες, ή σε ασθενείς με αυτοάνοσα σύνδρομα όπως ο λύκος και άλλα 70 σύνδρομα που ξέρουμε ότι μπορεί να αποδώσουν την ταυτότητα του ¨ΗIV¨, αλλά δεν είναι AIDS. Και όμως, η μοριακή ταυτότητα του “HIV” εμφανίζεται πολύ συχνά σε αυτά τα άτομα.
Δεν είναι τεχνητός ιός ο HIV, γιατί τότε θα ήταν υπαρκτός ιός
Η φύση και η πλαστικότητα των στερεότυπων σημάτων στο γονιδίωμα των κυττάρων του ανοσοποιητικού και εκείνων του καρκίνου που βρίσκονται κάτω από συνθήκες στρες δεν είναι ακόμη γνωστές, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς ότι όλες οι αλληλουχίες του ανθρώπινου γονιδίωματος έχουν πλήρως καταγραφεί και ότι η μοριακή υπογραφή του “HIV” δεν είναι δυνατόν να βρεθεί στο φυσιολογικό ανθρώπινο γονιδίωμα ή σε στάδια κατάμεστα με μη οροθετικούς ανθρώπους. Είναι στη φύση ορισμένων κυττάρων του ανοσοποιητικού η μοναδική τους ικανότητα να ανασυντάσσουν το γονιδίωμά τους και να παράγουν αντισώματα σε νέους παράγοντες. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να έχουν ποτέ εξακριβωθεί όλες οι πιθανές ή ακόμα και οι στερεότυπες μεταβολές στο γονιδίωμα του ανοσοποιητικού, επειδή αυτές οι μεταβολές δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα, ούτε τα αντιγόνα που θα τις προκαλούσαν έχουν ακόμα ενσκήψει στην ανθρωπότητα και, πιθανότατα, τέτοιες καινοφανείς ακολουθίες μπορεί να εμφανιστούν στο ανοσοποιητικό σύστημα μόνο όταν κάποια στρες κυριεύουν το άτομο, οπότε προκύπτει ότι η μελέτη του Ανθρώπινου Γονιδιώματος δεν έχει καταγράψει το γονιδίωμα αυτών των ατόμων ή, για την ακρίβεια, δεν έχει καταγράψει το Ανθρώπινο γονιδίωμα καμίας υπο-
Δημ.: Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι από το 1983 μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δε μπόρεσαν να βρουν ένα εμβόλιο για τη θεραπεία ή την πρόληψη αυτής της θανατηφόρας ασθένειας;
DR. Α. MANIOTIS: Καταρχάς, για να φτιάξεις ένα εμβόλιο, όπως έκανε επιτυχώς ο Pasteur με τον άνθρακα, τη λύσσα και τη χολέρα, με δύο μόνο τεχνικούς εργαστηρίων και χωρίς τα 800 εκατομμύρια δολάρια χορηγίας που έλαβε η VAXGEN για το αποτυχημένο εμβόλιο AIDSVAX, και χωρίς τα δισεκατομμύρια δολάρια που επένδυσε αυτό τον μήνα η Μerck στο δικό της αποτυχημένο εμβόλιο για τον “HIV”, πρέπει καταρχάς να απομονώσεις το μικρόβιο που προκαλεί την ασθένεια.
Αυτό το πρώτο βήμα σημαίνει να βρεις και να καθαρίσεις το μικρόβιο, και μετά να το εγχύσεις σε υγιή ζώα για να δεις αν θα προκαλέσεις σε αυτά την ίδια ασθένεια. Όπως ανέφερα και πριν, όταν νόμισαν ότι έκαναν κάτι τέτοιο σε χιμπαντζήδες – το πλησιέστερο είδος στον άνθρωπο – δεν ασθένησαν, δεν απέκτησαν ούτε ένα κρύωμα. Τίποτα δεν τους συνέβη.
Οι ερευνητές του ¨HIV" θα απαντήσουν ότι βρίσκουν ένα παρόμοιο μοτίβο συμπεριφοράς το ιού στα ζώα, και ότι αυτός ο ιός που προκαλεί παρόμοια κατάσταση με αυτή του AIDS στα ζώα είναι ο "SIV," ή "Simian Immune Deficiency Virus," αλλά ο συγκεκριμένος ιός δεν είναι ο "HIV," οπότε εσύ θα τους ρωτήσεις γιατί προτίμησαν τον "SIV" από τον "HIV," και γιατί δε μπορούν να εγχύσουν τον "HIV" για να προκαλέσουν AIDS σε κάποιο από τα πειραματόζωα.
Ανάμεσα στους Ανθρώπους, πάλι, δεν έχει εμφανιστεί ούτε ένα ενδονοσοκομειακό κρούσμα του AIDS που να είναι ανεξάρτητο από κάθε άλλη πιθανή αιτία εμφάνισης ανοσοκαταστολής. Αν ο “HIV” ήταν όντως μολυσματικός, δε θα ήταν λογικό να περιμένουμε ότι μερικοί τουλάχιστον από τους χιλιάδες χιλιάδων νοσηλευτές που έρχονται σε επαφή με το AIDS και δεν έχουν άλλους λόγους εμφάνισης ανοσοκαταστολής θα κολλούσαν ατυχηματικά AIDS;
Αυτά είναι κάποια παραδείγματα που δείχνουν γιατί, από το 1983, θεωρώ ότι δεν υπάρχει διαθέσιμη απόδειξη ότι ο “HIV,” ή η μοριακή του ταυτότητα, αποτελούν δημόσιο κίνδυνο, και γιατί κανένα από τα πάνω από 30 εμβόλια που δοκιμάστηκαν δε μπόρεσαν να δημιουργήσουν ανοσία στους Ανθρώπους ή να τους προστατέψουν από την επίκτητη ανοσοποιητική ανεπάρκεια.
Όχι στην συνωμοσία
Δημ.: Μιας και συζητάμε για τον ιό, πιστεύετε ότι ο ιός HIV θα μπορούσε να έχει κατασκευαστεί από κάποιους; Με άλλα λόγια, μπορεί να είναι τεχνητός;
DR. Α. MANIOTIS: Όχι, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι συνθετικός ιός ή αποτέλεσμα συνωμοσίας γιατί, πρώτον αν ήταν – όπως ανέφερα πριν-
Από τη στιγμή που δε μπορείς να κάνεις τίποτα απ΄όλα αυτά με τον “HIV,” δεν υπάρχει λόγος να υποψιαζόμαστε – όπως πρότειναν ως ενδεχόμενο ο Graves1 και κάποιοι άλλοι – ότι είναι ένας κατασκευασμένος ιός.
Ούτε έχουμε λόγο να πιστεύουμε, κατά τη γνώμη μου, ότι προήλθε από τους εμβολιασμούς της πολιομυελίτιδας στην Αφρική στη δεκαετία του 1950, όπως υποδείχθηκε από άλλους. Παρά το γεγονός ότι το εμβόλιο πολιομυελίτιδας παρασκευάστηκε αρχικά από νεφρικού κύτταρα πράσινης μαϊμούς (και ίσως παράνομα από νεφρό χιμπαντζή, όπως κάποιοι ισχυρίζονται), και στη συνέχεια διοχετεύτηκε στους Αφρικανούς ολόκληρης της ηπείρου στις δεκαετίες του 1950 και ’60 με τις επονομαζόμενες προληπτικές εκστρατείες εμβολιασμού για πολιομυελίτιδα, αυτό δε σημαίνει ότι ο “HIV” προήλθε από αυτές τις προγενέστερες παρασκευές της πολιομυελίτιδας.
Το θαωάσιμο λάθος Μπους για τεστ σε όλο τον πληθυσμό
Δημ.: Λέγεται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ – για την ακρίβεια η διοίκηση του Προέδρου Μπους – πιέζει για νομοθετική απόφαση ώστε να γίνει υποχρεωτική η εξέταση όλων των Αμερικανών, ηλικίας από 3 ως 80 χρονών, με το τεστ αντισωμάτων του HIV. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
Dr. A. Maniotis: Νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το πιο δαπανηρό, αλλά και καταστροφικό λάθος. Για πάρα πολύ κόσμο. Διότι όταν κάνεις το τεστ σε ανθρώπους που το κατεστημένο του ‘AIDS’ θεωρεί «χαμηλής επικινδυνότητας», θα προκύψει ένας τεράστιος αριθμός ψευδών θετικών αποτελεσμάτων, και αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι θα διαλυθεί η ζωή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων ή, ενδεχομένως, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Το 1992, οι Ρώσοι ανέφεραν ότι από τα 20,2 εκατομμύρια τεστ αντισωμάτων για τον ‘HIV΄ που έγιναν στη Ρωσία, μόνο τα 112 επιβεβαιώθηκαν και κάπου 20.000 ήταν ψευδώς θετικά. Το 1991 προέκυψαν κάπου 30.000 λάθος θετικά από τα 29,4 εκατομμύρια τεστ, με μόνο 66 επιβεβαιωμένα… Το 1991 μόνο κάπου 8.000 λάθος οροθετικά αποτελέσματα αναφέρθηκαν σε εγκύους γυναίκες, με έξι μόνο επιβεβαιωμένα.
112 επιβεβαιωμένες μοριακές ταυτότητες του “HIV” σε σχέση με 120 εκατομμύρια αρνητικές διαγνώσεις μέσα σε ένα χρόνο, ή κάπου 30.000 λάθος θετικά αποτελέσματα σε σύνολο 30.000.000 ανθρώπους την προηγούμενη χρονιά, δε συνιστούν ενδείξεις μείζονος πανδημίας του AIDS. Οι αριθμοί θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν στατιστικό παραπροιόν ή, σε κάποιες περιπτώσεις οροθετικών να οφείλονται στην παρουσία κάποιου τύπου αυτοάνοσης κατάστασης που παράγει θετικά αποτελέσματα στο τεστ, όπως είναι η ψωρίαση, το φυσιολογικό στρες, ο γενετικός πολυμορφισμός ή να αποτελούν διαγνωστικό σφάλμα.
Η στάμπα του AIDS ισόβια κατάρα για ανθρώπους απόλυτα υγιείς
Όταν μια μπάλα πέφτει προς τα πάνω 119.888 φορές, και προς τα κάτω 112 φορές, δεν θα ήμουν πλέον τόσο σίγουρος ότι η βαρύτητα κάνει τα αντικείμενα να πέφτουν. Αυτοί οι αριθμοί του AIDS σε άτομα «χαμηλής επικινδυνότητας» μοιάζουν να είναι μια στατιστική μπάλα που συνηθίζει να πέφτει προς τα πάνω, μια αντινομία και όχι μια παγκόσμια επιδημία του AIDS και δεν μπορεί να συσχετιστούν με τους περίπου 15.000 ανθρώπους που πεθαίνουν στις ΗΠΑ κάθε χρόνο λόγω ανοσοκαταστολής, και οι οποίοι αποσπούν μεγαλύτερο μέρος του βιοιατρικού προϋπολογισμού απ΄ ότι ο καρκίνος, ο διαβήτης και τα καρδιακά νοσήματα μαζί, παρότι ο καρκίνος από μόνος του σκοτώνει πάνω από 500,000 ανθρώπους τον χρόνο στις ΗΠΑ. Δε σας φαίνεται δυσανάλογο;
Πολλές άλλες μελέτες δείχνουν ότι άτομα που δεν είναι άρρωστα από καμία άποψη προκύπτουν ¨οροθετικά¨ λόγω ψευδούς διάγνωσης. Αυτοί οι καθόλα υγιείς άνθρωποι φορούν πλέον την ισόβια στάμπα του AIDS με όλα όσα αυτή σημαίνει για τη μετα-
Όταν το 1993 επεξέτειναν τον ορισμό του AIDS έτσι ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτόν όλοι οι ασθενείς με θετική “HIV” διάγνωση, ακόμη και χωρίς να παρουσιάζουν κανένα κλινικό σύμπτωμα ασθένειας, από εκείνο το σημείο και μετά η πλειοψηφία των νεων κρουσμάτων AIDS αφορά πλέον υγιείς ανθρώπους χωρίς καμία από τις ευκαιριακές λοιμώξεις ή σάρκωμα Kaposi που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν για να προσδιορίζουν το AIDS.
Επιδημιολογικές αναφορές από το σύνολο των ΗΠΑ αποκαλύπτουν ότι τα τελευταία 14 χρόνια η έλλειψη αρρώστιας έγινε κύριος λόγος διάγνωσης του AIDS στην Αμερική, και ανάλογα με την περιοχή, το 45% με 75% όλων των περιπτώσεων AIDS που αναφέρθηκαν από το 1981 είχαν εντοπιστεί σε κλινικά υγιείς ¨οροθετικούς¨. Πέρα από τα σύνορα με τον Καναδά, όπου ο ορισμός του AIDS προϋποθέτει ακόμα κάποια αρρώστια, οι κατά κεφαλήν αριθμοί του AIDS είναι 18 φορές χαμηλότεροι απ΄ ότι στις ΗΠΑ.
Ανασφαλή τα τεστ αίματος
Δημ.: Αν είναι έτσι, τι θα συμβουλεύατε τον κόσμο να κάνει αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ
ζητήσει από τους γιατρούς να κάνουν το τεστ σε όλους τους ασθενείς τους;
DR. A. Maniotis: Θα τους πρότεινα να απευθυνθούν στους γερουσιαστές ή στους προϊσταμένους υγείας της περιοχής τους με επιστολές επισημαίνοντας ότι η καθολική εφαρμογή της εξέτασης για ‘HIV’ είναι παραβίαση του Κώδικα της Νυρεμβέργης και της Συμφωνίας του Ελσίνκι. Είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να κατηγορείς τους ανθρώπους ότι έχουν έναν μεταδιδόμενο ή διαδόσιμο ιό, τη στιγμή που δεν έχει απομονωθεί και δεν έχει δείξει να προκαλεί κάποια αρρώστια. Είναι ο κόσμος του Τζορτζ Οργουελ. Νομίζω ότι αυτή η σύσταση προήλθε εν μέρει από τη Νομοθετική Πράξη του 2005 για τη Βιοάμυνα, τις Πανδημίες κα την ανάπτυξη Εμβολίων και Φαρμάκων, ένα νομοσχέδιο που φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τις τεχνικές καπηλείας του φόβου από το συμπεθεριό των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών με την κυβέρνηση Μπους, έτσι ώστε να τροποποιηθεί η υπάρχουσα Πράξη Παροχής Δημόσιας Υγείας, να αυξηθούν τα δολάρια που ξοδεύονται για τη βιοάμυνα και τη λεγόμενη κατάσταση ετοιμότητας εν όψει πανδημίας, να χρησιμοποιούνται πειραματικά εμβόλια, φάρμακα, ιατρικά προϊόντα ή αντίμετρα ασφαλείας χωρίς καμία ευθύνη απέναντι σε αξιώσεις για απώλεια περιουσίας, προσωπική βλάβη ή θάνατο.
Ένα άλλο βασικό ζήτημα που πρέπει να εξομαλυνθεί πριν μπει σε εφαρμογή ο νόμος για καθολική εξέταση είναι ότι οι κατασκευαστές των διαγνωστικών τεστ για τη μέτρηση του “HIV” ή την προέλαση του “AIDS” είναι γνώστες αυτών των ζητημάτων διότι δηλώνουν στα κουτιά των τεστ ELISA, Western Blot αλλά και σε αυτά που βασίζονται στο PCR ότι δεν μπορούν να ανιχνεύσουν τον ιό “HIV” στην πραγματικότητα.
Για παράδειγμα, η Abbott Laboratory στο πακέτο του τεστ ELISA για τον εντοπισμό του HIV αναγράφει ότι το τεστ ELISA δε μπορεί από μόνο του να χρησιμοποιηθεί για να διαγνώσει AIDS. Ποιο άλλο τεστ μπορεί να χρειάζεσαι και γιατί το χρειάζεσαι αν αυτά τα τεστ είναι τόσο ακριβή;
Ίσως η πιο σημαντική δήλωση στο ένθετο σημείωμα της Abbott’s είναι όταν λέει ότι: "Προς το παρόν, δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κριτήριο για την απόδειξη παρουσίας ή απουσίας των αντισωμάτων HIV στο ανθρώπινο αίμα".
Το σημείωμα της Epitope για το τεστ Western Blot λέει, μην το χρησιμοποιείτε σα μοναδική βάση για να διαγνώσετε μόλυνση με ΄HIV΄. Γιατί όχι;
Το σημείωμα της Roche για το τεστ μέτρησης ιικού φορτίου του ‘HIV’ λέει ότι δεν προορίζεται για να χρησιμοποιηθεί ως ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει μόλυνση με ‘HIV’. Αν δεν είναι ανιχνευτικά και δεν είναι διαγνωστικά αυτά τα τεστ, τότε τι είδους τεστ είναι; Ανιχνευτές ψέματος για να βρίσκουν αν έχεις ξενοκοιμηθεί;
Το τεστ ανάλυσης NucliSens HIV λέει ότι δεν προορίζεται για χρήση ως τεστ ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη μόλυνσης από τον ‘HIV-
Δηλαδή, δε μπορούμε ούτε να το ανιχνεύσουμε ούτε να διαγνώσουμε μόλυνση από αυτό, καταλαβαίνεις το μέγεθος αυτό που σου λέω;
Το τεστ "COBAS AmpliScreen HIV-
Το τεστ Western Blot της Cambridge Biotech λέει ότι η κλινική σημασία των αντισωμάτων του HIV σε ένα άτομο χωρίς συμπτώματα «δεν είναι γνωστή». Αυτή η προειδοποίηση στο πακέτο του τεστ είναι στην ουσία μια έντυπη ομολογία ότι δεν είναι γνωστό αν ο ‘HIV’ είναι η αιτία του AIDS. Το γράφουν καθαρά στο πακέτο του τεστ για τον ‘ΗIV’.
Σκέψου το. “ Η κλινική σημασία των αντισωμάτων του HIV σε ένα άτομο χωρίς συμπτώματα δεν είναι γνωστή”. Και όμως για δεκαετίες βομβαρδιζόμαστε διαρκώς από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση πως η κλινική σημασία της ύπαρξης αντισωμάτων είναι ότι σημαίνουν ότι θα πεθάνεις από AIDS. Πώς μπορούν να δίνουν φάρμακα σε εκατομμύρια ανθρώπων σε άλλες ηπείρους ή σε παιδιά ή σε οποιονδήποτε άλλο, χωρίς να ξέρουν την κλινική σημασία του να προκύπτεις θετικός σε αυτά τα τεστ;
Το τεστ OraSure HIV Western Blot δεν προορίζεται για να μετράει τον ιό σε αίμα, πλάσμα ή δείγματα ούρων, ή για να δοθεί άδεια αιμοδοσίας σε πιθανούς δότες. Για ποιους προορίζεται τότε; Γιατί άραγε αλλάζει η μοριακή ταυτότητα του ‘HIV΄ από υγρό σε υγρό του σώματος, ή γιατί δε μπορούν να βασιστούν σε αυτό σε περίπτωση δότη αίματος, αλλά μπορούν σε κάποιον άλλον; Και νομίζετε ότι νοιάστηκε κανείς από το κατεστημένο του AIDS αν χρησιμοποιήθηκε σκέτο το Orasure ELISA χωρίς το επιβεβαιωτικό Western Blot με αποτέλεσμα να δείχνει η μελέτη Nelson Mandela 4.8 εκατομμύρια ανθρώπους μολυσμένους το 2001;
Και δεν είναι τυπογραφικά λάθη όλα αυτά στα σημειώματα των τεστ, είναι προειδοποιήσεις που απαλλάσσουν τους κατασκευαστές από οποιαδήποτε ευθύνη. Τα γρήγορα τεστ αποδείχθηκαν απατηλά, απαγορεύτηκαν, έως και κατασχέθηκαν από τον FDA2. Γιατί; Διότι κανένα από αυτά τα τεστ δεν έχει λάβει έγκριση για την απομόνωση του “HIV.”
DR. A. Maniotis: Θα τους πρότεινα να απευθυνθούν στους γερουσιαστές ή στους προϊσταμένους υγείας της περιοχής τους με επιστολές επισημαίνοντας ότι η καθολική εφαρμογή της εξέτασης για ‘HIV’ είναι παραβίαση του Κώδικα της Νυρεμβέργης και της Συμφωνίας του Ελσίνκι. Είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να κατηγορείς τους ανθρώπους ότι έχουν έναν μεταδιδόμενο ή διαδόσιμο ιό, τη στιγμή που δεν έχει απομονωθεί και δεν έχει δείξει να προκαλεί κάποια αρρώστια. Είναι ο κόσμος του Τζορτζ Οργουελ. Νομίζω ότι αυτή η σύσταση προήλθε εν μέρει από τη Νομοθετική Πράξη του 2005 για τη Βιοάμυνα, τις Πανδημίες κα την ανάπτυξη Εμβολίων και Φαρμάκων, ένα νομοσχέδιο που φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τις τεχνικές καπηλείας του φόβου από το συμπεθεριό των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών με την κυβέρνηση Μπους, έτσι ώστε να τροποποιηθεί η υπάρχουσα Πράξη Παροχής Δημόσιας Υγείας, να αυξηθούν τα δολάρια που ξοδεύονται για τη βιοάμυνα και τη λεγόμενη κατάσταση ετοιμότητας εν όψει πανδημίας, να χρησιμοποιούνται πειραματικά εμβόλια, φάρμακα, ιατρικά προϊόντα ή αντίμετρα ασφαλείας χωρίς καμία ευθύνη απέναντι σε αξιώσεις για απώλεια περιουσίας, προσωπική βλάβη ή θάνατο.
Ένα άλλο βασικό ζήτημα που πρέπει να εξομαλυνθεί πριν μπει σε εφαρμογή ο νόμος για καθολική εξέταση είναι ότι οι κατασκευαστές των διαγνωστικών τεστ για τη μέτρηση του “HIV” ή την προέλαση του “AIDS” είναι γνώστες αυτών των ζητημάτων διότι δηλώνουν στα κουτιά των τεστ ELISA, Western Blot αλλά και σε αυτά που βασίζονται στο PCR ότι δεν μπορούν να ανιχνεύσουν τον ιό “HIV” στην πραγματικότητα.
Για παράδειγμα, η Abbott Laboratory στο πακέτο του τεστ ELISA για τον εντοπισμό του HIV αναγράφει ότι το τεστ ELISA δε μπορεί από μόνο του να χρησιμοποιηθεί για να διαγνώσει AIDS. Ποιο άλλο τεστ μπορεί να χρειάζεσαι και γιατί το χρειάζεσαι αν αυτά τα τεστ είναι τόσο ακριβή;
Ίσως η πιο σημαντική δήλωση στο ένθετο σημείωμα της Abbott’s είναι όταν λέει ότι: "Προς το παρόν, δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κριτήριο για την απόδειξη παρουσίας ή απουσίας των αντισωμάτων HIV στο ανθρώπινο αίμα".
Το σημείωμα της Epitope για το τεστ Western Blot λέει, μην το χρησιμοποιείτε σα μοναδική βάση για να διαγνώσετε μόλυνση με ΄HIV΄. Γιατί όχι;
Το σημείωμα της Roche για το τεστ μέτρησης ιικού φορτίου του ‘HIV’ λέει ότι δεν προορίζεται για να χρησιμοποιηθεί ως ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει μόλυνση με ‘HIV’. Αν δεν είναι ανιχνευτικά και δεν είναι διαγνωστικά αυτά τα τεστ, τότε τι είδους τεστ είναι; Ανιχνευτές ψέματος για να βρίσκουν αν έχεις ξενοκοιμηθεί;
Το τεστ ανάλυσης NucliSens HIV λέει ότι δεν προορίζεται για χρήση ως τεστ ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη μόλυνσης από τον ‘HIV-
Δηλαδή, δε μπορούμε ούτε να το ανιχνεύσουμε ούτε να διαγνώσουμε μόλυνση από αυτό, καταλαβαίνεις το μέγεθος αυτό που σου λέω;
Το τεστ "COBAS AmpliScreen HIV-
Το τεστ Western Blot της Cambridge Biotech λέει ότι η κλινική σημασία των αντισωμάτων του HIV σε ένα άτομο χωρίς συμπτώματα «δεν είναι γνωστή». Αυτή η προειδοποίηση στο πακέτο του τεστ είναι στην ουσία μια έντυπη ομολογία ότι δεν είναι γνωστό αν ο ‘HIV’ είναι η αιτία του AIDS. Το γράφουν καθαρά στο πακέτο του τεστ για τον ‘ΗIV’.
Σκέψου το. “ Η κλινική σημασία των αντισωμάτων του HIV σε ένα άτομο χωρίς συμπτώματα δεν είναι γνωστή”. Και όμως για δεκαετίες βομβαρδιζόμαστε διαρκώς από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση πως η κλινική σημασία της ύπαρξης αντισωμάτων είναι ότι σημαίνουν ότι θα πεθάνεις από AIDS. Πώς μπορούν να δίνουν φάρμακα σε εκατομμύρια ανθρώπων σε άλλες ηπείρους ή σε παιδιά ή σε οποιονδήποτε άλλο, χωρίς να ξέρουν την κλινική σημασία του να προκύπτεις θετικός σε αυτά τα τεστ;
Το τεστ OraSure HIV Western Blot δεν προορίζεται για να μετράει τον ιό σε αίμα, πλάσμα ή δείγματα ούρων, ή για να δοθεί άδεια αιμοδοσίας σε πιθανούς δότες. Για ποιους προορίζεται τότε; Γιατί άραγε αλλάζει η μοριακή ταυτότητα του ‘HIV΄ από υγρό σε υγρό του σώματος, ή γιατί δε μπορούν να βασιστούν σε αυτό σε περίπτωση δότη αίματος, αλλά μπορούν σε κάποιον άλλον; Και νομίζετε ότι νοιάστηκε κανείς από το κατεστημένο του AIDS αν χρησιμοποιήθηκε σκέτο το Orasure ELISA χωρίς το επιβεβαιωτικό Western Blot με αποτέλεσμα να δείχνει η μελέτη Nelson Mandela 4.8 εκατομμύρια ανθρώπους μολυσμένους το 2001;
Και δεν είναι τυπογραφικά λάθη όλα αυτά στα σημειώματα των τεστ, είναι προειδοποιήσεις που απαλλάσσουν τους κατασκευαστές από οποιαδήποτε ευθύνη. Τα γρήγορα τεστ αποδείχθηκαν απατηλά, απαγορεύτηκαν, έως και κατασχέθηκαν από τον FDA2. Γιατί; Διότι κανένα από αυτά τα τεστ δεν έχει λάβει έγκριση για την απομόνωση του “HIV.”
Τα φάρμακα που δε γιατρεύουν
Δημ.: Ποια είναι η γνώμη σας για τα φάρμακα του AIDS, κύριε Καθηγητά; Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι από το 1983 μέχρι σήμερα, οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν κατασκευάσει πάνω από 32 φάρμακα για να καταπολεμήσουν την ασθένεια, φάρμακα τα οποία το κατεστημένο του AIDS χαρακτηρίζει “σωτήρια” όταν κανένα από αυτά δεν έχει σώσει οριστικά κάποιον από το AIDS;
Dr. A. Maniotis: Νομίζω ότι έχει αποδειχθεί πως κάποια φάρμακα, σε ορισμένες δόσεις, έχουν δρουν σαν ισχυρά αντιμυκητιασικά για παράδειγμα, οπότε θα φέρουν αποτέλεσμα στην καταπολέμηση ενός συνδρόμου που κυριαρχείται από μυκητιάσεις. Το ΑΖΤ και άλλα φάρμακα είναι τοξικά για τα μιτοχόνδρια, όπως έδειξε ο Dalakas του NIH, οπότε είναι πιθανόν αυτά τα φάρμακα να έχουν αντιβακτηριακή δράση σε κάποιους ασθενείς. Και εδώ θέλω να πω ότι είναι ουσιώδες να κοιτάμε πάντα τις ενδείξεις στο εσωτερικό του κάθε φαρμάκου που παίρνουμε και να μπορο΄πυμε να έχουμε και τη δική μας εκτίμηση του κινδύνου και του οφέλους κάθε φορά. Αυτό ισχύει για όλους, ό,τι φάρμακο και αν παίρνουν. Ελέγξτε τις αντενδείξεις και τις παρενέργειες που σημειώθηκαν μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου. Όλα αυτά είναι διαθέσιμα και στο Ιντερνετ.
Το πρώτο φάρμακο κατά του AIDS ήταν, όπως είπα, το ΑΖΤ, το οποίο αποδείχθηκε μετά από δοκιμή τεσσάρων μηνών από το FDA άχρηστο. Ο John Lauretson συνέθεσε μια συντριπτική αναφορά γι’ αυτή τη δοκιμή. Μέσα από αρχεία που μπόρεσε να αποκτήσει με βάση την Πράξη Ελευθερίας της Πληροφόρησης, τεκμηρίωσε πώς κάποιοι βραχίονες της δοκιμής Fisch1, όπως ο βραχίονας της Βοστόνης, προορίζονταν να πεταχτούν έξω γιατί είχαν αναμείξει τους ασθενείς και έδωσαν το φάρμακο σε ασθενείς της ομάδας ελέγχου και μάλιστα σε δόσεις πολύ τοξικές.
Το φάρμακο εγκρίθηκε για χορήγηση σε ασθενείς του AIDS επειδή 19 συνολικά ασθενείς πέθαναν στη λεγόμενη ομάδα ελέγχου (που δεν είχε πάρει το φάρμακο) σε αντίθεση με τον μοναδικό ασθενή που πέθανε στην ομάδα που είχε πάρει AZT. Και αποδείχθηκε αργότερα ότι η ομάδα που είχε λάβει το AZT, χρειάστηκε σωτήριες μεταγγίσεις αίματος και άλλες έκτακτες ιατρικές παρεμβάσεις στη διάρκεια της δοκιμής για να παραμείνει ζωντανή. Χωρίς τις παρεμβάσεις στη διάρκεια των τεσσάρων μηνών, θα πέθαιναν 30 άτομα στην ομάδα που πήρε το ΑΖΤ έναντι των 19 στην ομάδα που δεν το πήρε. Στους τέσσερις μήνες, όλοι οι ασθενείς τοποθετήθηκαν σε αγωγή με ΑΖΤ, μόνο και μόνο επειδή το κατεστημένο του AIDS δε γνωρίζει πώς να διεξάγει μια ολοκληρωμένη δοκιμή με ομάδες ελέγχου. Το αποτέλεσμα; Δύο χρόνια αργότερα, νομίζω, όλοι οι ασθενείς, και των δύο ομάδων, είχαν πεθάνει. Φοβερό φάρμακο!
Η κακή επιστήμη γεννά επικίνδυνες θεραπείες
Μια ευρωπαϊκή συνεργασία επανέλαβε τη δοκιμή του ΑΖΤ δύο χρόνια αργότερα, με παρόμοιες δόσεις σε μακρύτερο χρονικό διάστημα και μια ευρύτερη δοκιμή, την Concorde trial, όπου αποδείχθηκε ότι το ΑΖΤ ήταν άχρηστο, δεν παρουσίαζε κανένα θεραπευτικό όφελος. Όταν η Διοίκηση Βετεράνων έκανε δοκιμή του ΑΖΤ, αυτοί ουσιαστικά βρήκαν ότι το φάρμακο περισσότερο έβλαπτε ασθενείς που ήταν υγιείς παρά βοηθούσε ασθενείς που ήταν πολύ άρρωστοι.
Και το συμπέρασμα του Hamilton ήταν ότι το AZT έβλαπτε ειδικά τους Μαύρους και του Ισπανόφωνους ενώ δεν είχε κανένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα στους Λευκούς. Τώρα, στα νεότερα χρόνια, δίνεται η υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή αγωγή (Highly Active AntiRetroviral Therapy) με αναστολείς πρωτεάσης, και μπορείτε να διαβάσετε μόνοι σας στις επιφυλλίδες The New England Journal of Medicine και AIDS, ότι κύρια αιτία θανάτου πλέον από AIDS είναι η ηπατική ανεπάρκεια και καρδιακά προβλήματα και ότι οι αναστολείς πρωτεάσης μπορούν να σκοτώσουν υγιή λεμφοκύταρα. Η ηπατική ανεπάρκεια και οι καρδιαγγειακές παθήσεις δεν είναι ασθένειες του ορισμού του AIDS. Προέρχονται από τα φάρμακα. Πώς γίνεται αυτά τα φάρμακα να επιδρούν διαφορετικά στην κάθε φυλή, όταν ανθρωπολογικά δεν υφίσταται τέτοια κατηγοριοποίηση, η φυλή, με γενετικούς όρους;
Δημ.: Κύριε καθηγητά, εσείς γνωρίζετε περιπτώσεις οροθετικών που αρνήθηκαν να πάρουν τα φάρμακά τους και ζουν ακόμα καλά;
Dr. A. Maniotis: Ναι, γνωρίζω αρκετούς, κυρίως όσους ήρθαν σε επαφή μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια για να με συμβουλευτούν. Είναι γενναίοι και τους παρέχω πλήρη υποστήριξη σε ό,τι αποφάσισαν να κάνουν.
Δημ.: Πώς είναι η ζωή τους τώρα;
Dr. A. Maniotis: Εχω να σας δώσω τα πιο αντίθετα παραδείγματα περιπτώσεων. Ανθρωποι που δεν ήταν ποτέ οροθετικοί, αλλά οι γιατροί τους είπαν για θετική διάγνωση, άρχισαν τη φαρμακευτική αγωγή και στο τέλος εκδήλωσαν τις αρρώστιες του AIDS. Γνωρίζω μια γυναίκα που έζησε αυτό το σενάριο. Νόμιζαν ότι είναι οροθετική, της έδωσαν τη σχετική θεραπεία, ανέπτυξε AIDS και στο τέλος ανακάλυψαν ότι δεν είχε βρεθεί ποτέ οροθετική. Χρειάστηκε να τη βοηθήσω για πολλά χρόνια ώστε να συνέλθει.
Με άλλα λόγια, παρέλειψαν να της πουν ότι είχε βγει αρνητικό το τεστ αντισωμάτων κι εκείνη μέθυσε και τράκαρε με το αυτοκίνητό της θεωρώντας ότι είχε λάβει θανατική καταδίκη μετά από αυτό. Τη συνέλαβαν, τη φυλάκισαν και την ξεκίνησαν με τέσσερα τοξικά φάρμακα. Ανέπτυξε εξαντλητική διάρροια, απώλεια βάρους, άσθμα, επίμονη κολπική αιμορραγία, θρομβοκυτοπενία, καρδιακά προβλήματα, σαρκώματα μικρής κακοήθειας στο στήθος και χρειάστηκε να της αφαιρέσουν τη μήτρα εξαιτίας της συνεχιζόμενης αιμορραγίας από τα φάρμακα. Στο σημείο αυτό, το Τμήμα Υπηρεσιών για το Παιδί και την Οικογένεια θεώρησε ότι ήταν ίσως μολυσματική για τη δωδεκάχρονη κόρη της, οπότε την απομάκρυναν από τα χέρια της και την έκλεισαν σε ίδρυμα, όπου η κοπέλα κακοποιήθηκε σεξουαλικά και απέκτησε δύο αφροδίσια νοσήματα. Μετά από εννιά χρόνια και έξι διαδοχικές εξετάσεις ELISA, η μητέρα ανακάλυψε ότι δεν είχε προκύψει ποτέ θετική σε αυτό το τεστ. Ηταν ένα λάθος. Στα εννιά χρόνια της λανθασμένης «οροθετικότητάς» της, τα αντισώματά της έπεσαν κάτω από 800 με όλη τη συνεχή θεραπεία με την υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή αγωγή που έλαβε. Όταν σταμάτησε από μόνη της τα φάρμακα, συνέχισε να εκδηλώνει έντονη θρομβοκυτοπενία και ανέπτυξε μώλωπες παντού στα πόδια της, τα καρδιαγγειακά προβλήματα αυξήθηκαν και δίνει καθημερινή μάχη για να διατηρήσει το βάρος της γιατί το έντερό της δε λειτουργεί πια και αδυνατεί να κρατήσει την τροφή, οπότε τη βασανίζει ακόμα η διάρροια. Συνεχής διάρροια, αναιμία και θρομβοκυτοπενία είναι κλασικές ασθένειες του ορισμού του AIDS.
Άλλοι άνθρωποι διένυσαν αντίστροφη πορεία. Αρνήθηκαν να πάρουν τα φάρμακα από την πρώτη στιγμή και είναι μετά από 12 και 14 χρόνια ακόμα οροθετικοί, απόλυτα υγιείς και ευτυχισμένοι.
Αυτοί είναι οι δύο πόλοι, τα άκρα. Και ξέρετε, μπορεί να προκύψει οτιδήποτε στη μέση αυτής της τροχιάς. Είχα επικοινωνία πρόσφατα με έναν ‘οροθετικό’ άνδρα – δε μπορώ να σας δώσω ονόματα -
Μια άλλη γυναίκα πήρε το ΑΖΤ και υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή αγωγή για κάπου 12 χρόνια και δε μπορούσε κάποια στιγμή να υπογράψει έναν λογαριασμό, να προχωρήσει πέρα από το κρεβάτι ή να κάνει ένα ντους γιατί είχε πάθει περιφερειακή νευροπάθεια από τα φάρμακα. Αφότου έκοψε τα χάπια εδώ και κάποιο διάστημα τη φετινή χρονιά, επέστρεψε στην κατάσταση που ήταν πριν βρεθεί «οροθετική» και δεν έχει παρουσιάσει ούτε ένα πρόβλημα από τη στιγμή που σταμάτησε τη θεραπεία.
Ολες αυτές οι ιστορίες είναι συναρπαστικές καθώς εγώ, σα βιολόγος του καρκίνου που είμαι, απορώ και εξίσταμαι με την ανθεκτικότητα του Ανθρώπινου οργανισμού στην επίθεση τοξικότητας από δηλητήρια που προκαλούν διάσπαση των κυττάρων και άλλες καταστροφικές της ζωής επενέργειες, ενώ οι γιατροί του ΑIDS καμαρώνουν επειδή αυτοί οι ασθενείς έπαψαν να εμφανίζουν τη μοριακή ταυτότητα του ‘HIV’ και θεωρούν ότι υπέταξαν τον “HIV.”
Απ’ ότι φαίνεται, όλα αυτά τα τοξικά φάρμακα απλώς εμποδίζουν την παραγωγή πρωτεϊνών και των συγκριμμάτων νουκλεϊκών οξέων που έχουν συσχετιστεί με τη μοριακή ταυτότητα του "HIV", καθώς τόσο βάναυσα αποτρέπουν τα κύτταρα από το να παράγουν τις πρωτείνες τους, τα νουκλεϊκά τους οξέα, τα λιπίδιά τους για όσον καιρό λαμβάνεται το φάρμακο. Και μπορεί να διεγείρουν την αύξηση των Τ-
Γιατί να είναι διαφορετικά τα φάρμακα ανοσοποιητικής καταστολής σαν το AZT ή το Sequinavir; Και τα δύο είναι τοξικά για τα κύτταρα του ανοσοποιητικού, και το σώμα προσπαθεί να αναπροσαρμοστεί για κάποιο διάστημα, ώσπου τα φάρμακα ζητούν το βαρύ τίμημά τους και κάνουν τα προγονικά τους κύτταρα στον μυελό των οστών και αλλού να εξασθενήσουν τόσο πολύ ώστε δε μπορούν πια να παράγουν κύτταρα του ανοσοποιητικού ή άλλα κύτταρα. Εχω ακούσει παρόμοιες ιστορίες δεκάδες φορές από διαφορετικούς ανθρώπους.
«Αρνητής του Ολοκαυτώματος» όποιος αρνείται να πάρει τα φάρμακα
Και ξέρω ακόμα ανθρώπους που πήραν τα φάρμακα και έζησαν καλά ενώ ισχυρίζονται ότι δεν έχουν παρενέργειες, όπως είναι ο ηγέτης κατά του απαρτχάιντ Δικαστής Cameron στη Νότιο Αφρική που έγραψε και βιβλίο γι’ αυτή την εμπειρία του με τίτλο “Witness to AIDS” (“Μάρτυρας στην υπόθεση AIDS”). Σ’ αυτό το βιβλίο και σε άλλα κείμενα που έχει γράψει, αποκαλεί όλους εμάς που έχουμε επιφυλάξεις για τη θεωρία “HIV/AIDS¨ «Αρνητές του Ολοκαυτώματος» επειδή θεωρεί ότι όλοι θα έπρεπε να έχουν την αντίδραση του δικού του οργανισμού απέναντι στα φάρμακα, και όσοι δεν την έχουν, ή όσοι διατυπώνουν επιστημονικές αντιρρήσεις στη θεωρία “HIV/AIDS”, είναι κατά τη γνώμη του ανεύθυνοι «Αρνητές του Ολοκαυτώματος». Προσωπικά φέρω βαρέως τον χαρακτηρισμό γιατί οι πρόγονοί μου έκαναν πολύ περισσότερα απ΄ ότι οι λαοί σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να προστατέψουν τους Εβραίους για 11 μήνες της γερμανικής κατοχής, και αποδεδειγμένα επειδή κράτησαν τους Γερμανούς στο πεδίο της μάχης για τόσο χρόνο, μπόρεσαν οι Ρώσοι να ετοιμαστούν για μια εισβολή που θα γινόταν το χειμώνα και έτσι, με τις συνδυαστικές επιχειρήσεις, ο Χίτλερ ηττήθηκε! Και δυσανασχετώ όταν με αποκαλούν «αρνητή» γιατί προσβάλλουν το αίμα που χύθηκε στην Ελλάδα για να προστατευθούν οι Εβραίοι και να αναχαιτιστούν οι Ναζί.
Οι αντιδράσεις στα φάρμακα είναι πολυσύνθετες. Δεν υπάρχει ποτέ ένα και μοναδικό αποτέλεσμα. Εμφανίζεται πάντα ένα φάσμα αντιδράσεων που είναι αδύνατον να προβλέψεις. Είτε οι ασθενείς σταματούν τα φάρμακα και είναι μια χαρά – αναλόγως του πόσον καιρό τα έπαιρναν. Συχνά, το πόσον καιρό τα έπαιρναν θα καθορίσει πόσο καλά θα είναι μετά. Γνωρίζω διάφορες μελέτες πάνω στο θέμα της διακοπής των φαρμάκων που λένε το ακριβώς αντίθετο, αλλά αυτές ήταν μικρής διάρκειας και ελλειπείς μελέτες. Όταν έχει προηγηθεί σύντομη λήψη των φαρμάκων, οι πιθανότητες ανάρρωσης από τις παρενέργειές τους είναι πολλές αφότου τα σταματήσουν. Η μακροχρόνια χρήση τους, όμως, είναι προβληματική.
Σας άρεσε το άρθρο?
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Σας
άρεσε το άρθρο? Μοιραστείτε το στο Facebook με ένα
ΚΛΙΚΕΔΩ
ή κάντε κλικ παρακάτω στα εικονίδια κοινωνικών δικτύων επιλογής σας:
ή κάντε κλικ παρακάτω στα εικονίδια κοινωνικών δικτύων επιλογής σας:
